Անկյունաքար
From Wikipedia, the free encyclopedia
Անկյունաքար կամ հիմնաքար, առաջին քարը, որ դնում են շինության հիմքում։ Իր վրա է կրում հիմնական ծանրությունը, որոշում է շենքի դիրքը։ Փոխաբերական իմաստով գործածվում է ցանկացած երևույթի էությունը, հիմքը բնորոշելու համար։ Լայն տարածում է գտել Աստվածաշնչի շնորհիվ, որտեղ հիմնականում կիրառվում է փոխաբերական իմաստով։
Ըստ հուդայական հավատալիքների` Սուրբ սրբոց Երուսաղեմի տաճարում գտնվել է ժայռ, որ համարվել է աշխարհաստեղծման հիմնաքարը[1]։
Վերջին ժամանակներս անկյունաքար են սկսել անվանել նաև այն քարը, որ հանդիսավոր կանգնեցվում է աչքի ընկնող տեղում` նշելով կառույցի շինարարության սկիզբը, ճարտարապետի անունը։ Անկյունաքարի տեղադրումը շենքի հիմքում դարձել է արևմտյան մշակույթի անբաժան մասը։ Որոշ քարերի հետ տեղադրում են սերունդներին ուղղված գրություններ[2]։