Topónimos xermánicos en Galicia
From Wikipedia, the free encyclopedia
O Reino de Gallaecia (en latín: Gallaecia / Galliciense Regnum), foi un reino xermánico post-romano que existiu no noroeste da Península Ibérica entre os anos 411 e 585 e un dos primeiros reinos que se separaron do Imperio Romano. O reino foi fundado polos suevos, un pobo de orixe xermánica que, no ano 409, invadiu a Península Ibérica xunto cos vándalos e os alanos. Ocupando inicialmente as rexións costeiras das provincias romanas de Gallaecia e o norte de Lusitania e establecendo a capital en Braga, o reino mantivo a súa independencia ata o 585, cando foi anexionado polos visigodos e convertido na sexta provincia do reino visigodo.
Na zona correspondente á actual Galicia, hai varias localidades con toponimia xermánica. Pola distribución xeográfica podemos concluír que moitos destes nomes son de orixe sueva (ver mapa), pero descoñecemos esta lingua e é imposible diferenciala da lingua gótica, polo que sen dúbida debemos falar de orixe xermánica.[1] Todos estes nomes teñen como orixe o nome dunha persoa, formada principalmente por dúas palabras,[2] desgrazadamente os nomes de orixe xermánica foron dominantes ata finais do século XIII,[3] polo que é complicado chegar a unha data, tanto como poden tendo como orixe, o reino suevo, o reino visigodo ou, finalmente, a reconquista, como o caso paradigmático da cidade de Guimarães que ten como nome, o do fundador Vimara Pérez, que viviu no século IX. A orixe dos nomes da seguinte lista, non exhaustiva, de cidades, vilas e parroquias procede da obra de Joseph-Maria Piel: "Os nomes germânicos na toponimia portuguesa".