Teléfono móbil
From Wikipedia, the free encyclopedia
Un teléfono móbil, ou simplemente móbil, é un dispositivo de comunicación electrónico con iguais capacidades básicas dun teléfono de liña telefónica convencional. Ademais, é portátil e non require cables condutores para a súa conexión á rede telefónica.
Este artigo (ou sección) está desactualizado(a). A información fornecida mudou ou é insuficiente. |
As referencias deste artigo non teñen un formato correcto. Podes colaborar editándoas como se indica nesta páxina. Pode axudar a mellorar este artigo e outros en condicións semellantes. |
Por favor, axuda na mellora deste artigo ou sección ampliando a información que achega. Se cadra, podes atopar máis información na páxina de conversa. |
A maioría dos teléfonos móbiles actuais conectan coa rede usando unha tecnoloxía sen fíos da transmisión da onda de radio (coa excepción de teléfonos baseados nos satélites). Estes teléfonos móbiles comunícanse por medio dunha rede celular de estacións base, que á vez enlaza coa rede de teléfono convencional. Apareceu a mediados dos anos 80 (xeración 1G). Os teléfonos móbiles anteriores que funcionaban sen unha rede celular (a denominada xeración 0G), como o MTS, datan de 1946. O Motorola DynaTAC 8000X (1983) foi o primeiro teléfono móbil dispoñíbel comercialmente. Ata os últimos anos 80, a maioría dos teléfonos móbiles eran tan grandes que a miúdo foron instalados permanentemente en vehículos como teléfonos do coche. Co avance da miniaturización, a gran maioría de teléfonos móbiles son de man.
Na actualidade o país cun maior número de usuarios de teléfonos móbiles é a China con 593,3 millóns de usuarios[1].