Teatro romano de Orange
From Wikipedia, the free encyclopedia
O Teatro Romano de Orange (en francés: Théâtre antique d'Orange) é un teatro romano en Orange, Vaucluse, Francia. Construíuse a principios do século I d.C. A estrutura é propiedade do municipio de Orange e é a sede do festival de ópera de verán, a Chorégies d'Orange.
Teatro romano de Orange | |
---|---|
Teatro romano de Orange | |
Patrimonio da Humanidade - UNESCO | |
País | Francia |
Localización | 44°8′8.6″N 4°48′30.3″L |
Tipo | Cultural |
Criterios | III, IV |
Inscrición | 1981 (V sesión) |
Rexión da UNESCO | Europa e América do Norte |
Identificador | 163bis-001 |
É un dos teatros romanos mellor conservados e serviu á colonia romana de Arausio (ou, máis concretamente, a Colonia Julia Firma Secundanorum Arausio : "a colonia xulia de Arausio establecida polos soldados da segunda lexión") que foi fundada no 40 a.C. Desempeñando un papel importante na vida dos cidadáns, que pasaron gran parte do seu tempo libre alí, o teatro foi visto polas autoridades romanas non só como un medio para estender a cultura romana ás colonias, senón tamén como un xeito de distraer de todas as actividades políticas.
A mímica, a pantomima, as lecturas de poesía e a "attelana" (unha especie de farsa como a commedia dell'arte) foron as formas dominantes de entretemento, que duraban boa parte do día. Para a xente do común, afeccionada aos efectos espectaculares, os escenarios magníficos fixéronse moi importantes, ao igual que o uso de máquinas escénicas. O entretemento ofrecido estaba aberto a todos e de balde.
Mentres o Imperio romano de Occidente declinou durante o século IV, época na que o cristianismo se converteu na relixión oficial, o teatro pechouse por edicto oficial no 391 d.C., xa que a Igrexa opúxose ao que consideraba naquel momento como espectáculos incivilizados. Probablemente foi saqueado polos visigodos no 412 e, como a maioría dos edificios romanos, foi desposuído das súas mellores pedras ao longo dos séculos para a súa reutilización. Utilizouse como posto defensivo a principios da Idade Media e no século XII a Igrexa comezou a utilizalo para xogos relixiosos. Durante as guerras relixiosas do século XVI converteuse nun refuxio para a xente da cidade. Desde entón restaurouse á súa antiga función, principalmente para opera, xunto co seu uso como lugar turístico.