Ole Einar Bjørndalen
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ole Einar Bjørndalen, nado en Drammen o 27 de xaneiro de 1974 é un ex biatleta noruegués, alcumando o "Rei do Bíatlon". Con 13 medallas nos Xogos Olímpicos de Inverno, é o segundo deportista con máis medallas despois de Marit Bjørgen.[1] Tamén é o biatleta de máis éxito nos campionatos do mundo de bíatlon, con 45 medallas, máis do dobre que calquera outro biatleta agás Martin Fourcade. Con 95[2] vitorias na Copa do Mundo, Bjørndalen é o primeiro en vitorias no Biathlon World Cup tour, máis do duplo que os demais deportistas excepto Fourcade. Gañou o título da Overall World Cup seis veces, en 1997–98, 2002–03, 2004–05, 2005–06, 2007–08 e 2008–09.
En 1992, gañou a primeira medalla da súa carreira no campionato do mundo júnior. Un ano despois, tras gañar tres títulos do campionato do mundo júnior, marca só lograda previamente por Sergei Tchepikov, Bjørndalen debutou na Biathlon World Cup. Revelouse en 1994 cando tivo o seu primeiro podio na Copa do Mundo en Bad Gastein, Austria. Bjørndalen competiu por primeira vez nos Xogos Olímpicos en Lillehammer 1994, celebrados no seu país nata. Obtivo a súa primeira gran vitoria o 11 de xaneiro de 1996 nunha competición de Antholz-Anterselva, Italia. O 20 de febreiro de 2041, foi elixido para a comisión de deportistas do Comité Olímpico Internacional para un mandato de oito anos.[3] Dimitiu do posto en 2016 para continuar a súa carreira.[4]