Miocardiopatía hipertrófica
From Wikipedia, the free encyclopedia
A miocardiopatía hipertrófica (hyperthrophic cardiomyopathy, HCM) é unha patoloxía do corazón caracterizada por un aumento de tamaño dunha ou varias partes do corazón. Está clasificada dentro do grupo das miocardiopatías. Este engrosamento pode, moitas veces, dificultar a función cardíaca, comprometendo tanto a sístole (contracción do músculo cardíaco) como a diástole (relaxación). Afecta a 1 de cada 500 persoas, e ben pode ter unha etioloxía definida, habitualmente hipertensión arterial, ben pode non ter causa coñecida.
Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde outubro de 2015.) |
Advertencia: A Wikipedia non dá consellos médicos. Se cre que pode requirir tratamento, por favor, consúltello ao médico. |
Os doentes de miocardiopatía hipertrófica caracterízanse principalmente por presentaren unha hipertrofia no ventrículo esquerdo que é asimétrica, afectando sobre todo ao tabique interventricular, que separa o ventrículo esquerdo do ventrículo dereito. Así as cousas, a hipertrofia ventricular nesta doenza é considerabelmente diferente a outras doenzas que provocan hipertrofia secundaria, como a hipertensión ou a estenose aórtica.
Macroscópicamente, a miocardiopatía hipertrófica caracterízase pola presenza de cavidades ventriculares diminuídas mais unha dilatación auricular (xa que ao ser o ventrículo esquerdo máis ríxido, a aurícula esquerda ha de aumentar a súa forza de traballo para así poder encher correctamente de sangue o ventrículo.
Microscopicamente, o que se observa é unha hipertrofia desorganizada das fibras musculares, cuxas células se chaman miocitos, acompañadas de fibrose intersticial. Tamén é posíbel atopar anomalías nas arterias coronarias, como a falta de desenvolvemento destas.[1]