Medio dólar do Centenario da Doutrina Monroe
moeda conmemorativa estadounidense (1923) / From Wikipedia, the free encyclopedia
O medio dólar do Centenario da Doutrina Monroe foi unha moeda dese valor facial emitida en 1923 pola Casa da Moeda dos Estados Unidos e cuñada na Ceca de San Francisco, en conmemoración do centenario da Doutrina Monroe.[3]
Medio dólar do Centenario da Doutrina Monroe [1][2] | |
---|---|
A/: Bustos acaroados de James Monroe e de John Quincy Adams. Marca de ceca (S).
Lendas: UNITED STATES OF AMERICA / IN GOD WE TRUST / 1923 / MONROE - ADAMS / HALF DOLLAR. |
R/: Dúas formas femininas que lembran a Norteamérica e a Suramérica. Marca de gravador (monograma CB).
Lendas: MONROE DOCTRINE CENTENNIAL /1823 1923 / LOS ANGELES |
|
No seu anverso amósanse os bustos dos presidentes estadounidenses James Monroe e John Quincy Adams. Os deseños de ambas as faces da moeda son obra do escultor Chester A. Beach, aínda que o reverso parece estar baseado nunha obra anterior do pintor Raphael Beck.
En 1922, a industria cinematográfica enfrontouse a unha serie de escándalos, entre eles a acusación de homicidio involuntario contra a estrela do cime mudo Roscoe "Fatty" Arbuckle. Malia resultar absolto finalmente, os executivos do cine procuraron xeitos de limpar a imaxe de Hollywood cunha boa publicidade, e un dos medios foi unha exposición que se celebraría nos Ánxeles a mediados de 1923. Como pretexto para inducir o Congreso a autorizar a emisión dunha moeda conmemorativa como vía de financiamento desta feira, os organizadores decidiron asociar a exposición co centenario da Doutrina Monroe, co que lograron a aprobación da lei que autorizou a desexada moeda de medio dólar conmemorativa.
A exposición foi un fracaso financeiro. As moedas non se venderon ben e a maior parte das máis de 270.000 cuñadas acabaron póndose en circulación. Beach enfrontouse a acusacións de plaxio pola similitude do deseño do reverso coa obra de Beck, aínda que tanto el como o seu colega escultor James Earle Fraser negaron calquera irregularidade. Moitas das pezas que se venderan cun sobreprezo e que foran gardadas polos coleccionistas e os especuladores acabaron gastándose durante a Gran Depresión e a maioría das que sobreviviron amosan claros signos de desgaste pola circulación.