Illas periféricas de Nova Zelandia
From Wikipedia, the free encyclopedia
As illas periféricas de Nova Zelandia son nove grupos de illas en alta mar que forman parte de Nova Zelandia, todas agás as Illas Solander atópanse máis aló do límite das 12 millas náuticas das augas territoriais do continente. Aínda que se consideran partes integrantes de Nova Zelandia, sete dos nove grupos de illas non forman parte de ningunha rexión ou distrito, senón que están designados cada un como un Área fóra da xefatura territorial. As dúas excepcións son as Illas Chatham, que están cubertas polas súas propias autoridade territorial, e as Illas Solander, que forman parte da Rexión de Southland e o Distrito de Southland.
Oito grupos de illas atópanse na plataforma continental de Nova Zelandia, que forma parte de Zealandia. As Illas Kermadec, ao nordés de Nova Zelandia continental, atópanse nunha dorsal, cuxa localización como parte ou non de Zealandia aínda non está probada polos xeólogos.[1][2] Ambas fontes mostran un mapa deseñado de Zealandia, que indica a localización das illas ao norte e ao sur de Nova Zelandia.
O termo tamén se usa ás veces para abarcar aínda máis as Illas Balleny, un grupo de illas subantárticas consideradas tecnicamente parte da Dependencia de Ross e cubertas polo Tratado Antártico.
Os cinco grupos de illas das Illas subantárticas de Nova Zelandia, incluíndo as súas mares territoriais, son Patrimonio da Humanidade.[3]