Esquí alpino
From Wikipedia, the free encyclopedia
O esquí alpino[1] ou esquí de montaña, é o pasatempo de esvarar por pistas cubertas de neve en esquís con ataduras de talón fixo, a diferenza doutros tipos de esquís (campo a través, Telemark ou saltos de esquí), que usan esquís con ataduras de talón libre. Xa sexa como diversión ou como deporte, adoita practicarse en estacións de esquí, que ofrecen servizos como telesquís, fabricación de neve artificial, preparación de neve, restaurantes e patrullas de esquí.
Os esquiadores "fóra de pista", que esquían fóra dos límites da área de esquí, poden empregar motos de neve, helicópteros ou subidas mecánicas pera chegar á cima dunha montaña. Os esquiadores de fondo poden empregar equipos especializados con atadura de talón libre, incluíndo peles "pegañentas" nos fondos dos esquís para impedir que se deslicen cara a atrás durante unha subida, logo bloquear o talón e retirar as peles para o seu descenso.
O esquí alpino foi un evento nos Xogos Olímpicos de Inverno desde 1936.[2] En 1886 introduciuse en Oslo unha competición correspondente ao slálom moderno.[3]