Ducado de Borgoña
estado da Europa medieval / From Wikipedia, the free encyclopedia
O Ducado de Borgoña foi un dos estados máis importantes da Europa medieval, que foi practicamente independente entre 880 e 1477.
Localización | |||||
---|---|---|---|---|---|
| |||||
Capital | Dijon | ||||
Poboación | |||||
Relixión | Igrexa católica | ||||
Datos históricos | |||||
Creación | 880 | ||||
Disolución | 1477 (Gregoriano) | ||||
Non debe ser confundido co condado de Borgoña, outro territorio de Francia.
A partir de 1006, o ducado foi un apanaxe (feudo concedido a un príncipe, en compensación de que só o primoxénito herdaría a coroa) gobernado sucesivamente por dúas liñaxes de sangue real, Capetos directos e Valois.
Como consecuencia do matrimonio do duque Filipe II o Atrevido con Margarida de Flandres, os Valois-Borgoña deron tal extensión ás súas posesións nos Países Baixos entre 1363 e 1477 que fixo que pretenderan converter ao seu Estado borgoñón nun estado independente. Porén, este crecemento tan rápido conduciu á formación dunha coalición encabezada pola Confederación Suíza e o duque de Lorena que infrinxiu unha serie de derrotas ao último duque Carlos o Temerario, quen finalmente encontrou a morte baixo as murallas de Nancy.
A Borgoña propiamente dita converteuse incluso nun Goberno e unha Xeneralidade do reino de Francia. O seu territorio correspondía principalmente aos actuais departamentos de:
- Côte-d'Or, con Dijon e Beaune,
- Saona e Loira (Saône-et-Loire), con Chalon-sur-Saône,
- e unha parte de Yonne, con Auxerre.
O seu territorio aumentaría coa adición de Bresse e do Bugey, cando Savoia cedeu a Henrique de Borbón, rei de Francia e de Navarra, as súas posesións na beira dereita do Ródano.
En canto ás posesións dos duques de Borgoña nos Países Baixos, foi Carlos V, neto de Carlos o Termerario, quen fará deles unha entidade política independente.
Grazas á súa riqueza e vasto territorio, o ducado foi tanto política como economicamente moi importante. Tecnicamente eran vasalos do rei de Francia, pero os duques de Borgoña souberon manter unha política propia.