Arma química
From Wikipedia, the free encyclopedia
Unha arma química é unha munición especializada que usa produtos químicos para causar dano ou a morte aos seres humanos. Segundo a Organización para a Prohibición de Armas Químicas (OPCW), "o termo arma química tamén se pode aplicar a calquera produto químico tóxico ou ao seu precursor que poida causar a morte, lesións, incapacitación temporal ou irritación sensorial a través da súa acción química. Municións ou outros os dispositivos de entrega deseñados para entregar armas químicas, xa sexan cheas ou non, tamén se consideran armas por si mesmos".[1]
As armas químicas clasifícanse como armas de destrución masiva (ADM), aínda que son distintas das armas nucleares, armas biolóxicas e armas radiolóxicas. Todas poden usarse na guerra e son coñecidas polo acrónimo militar NBC (guerra nuclear, biolóxica e química, en inglés "chemical"). As armas de destrución masiva son distintas das armas convencionais, que son principalmente efectivas debido ao seu potencial explosivo, cinético ou incendiario. As armas químicas poden dispersarse amplamente en forma gasosa, líquida e sólida e poden afectar facilmente a outros que non foren os obxectivos previstos. O gas nervioso, o lacrimóxeno e o spray de pementa son tres exemplos modernos de armas químicas.
Os axentes químicos unitarios e as municións letais son extremadamente volátiles e constitúen unha clase de armas químicas perigosas que foron almacenadas por moitas nacións. Os axentes unitarios son eficaces por si mesmos e non requiren ser mesturados con outros axentes. Os máis perigosos son os axentes nerviosos (GA, GB, GD e VX) e os axentes vesicantes (ampolas), que inclúen formulacións de mostaza de xofre como H, HT e HD. Todos son líquidos a temperatura ambiente normal, mais evapóranse cando se liberan. Amplamente utilizados durante a primeira guerra mundial, os efectos do chamado gas mostaza, o gas fosxeno e outros causaron problemas dos pulmóns, cegueira, morte e mutilación.
Durante a segunda guerra mundial, os nazis cometeron xenocidio (principalmente contra os xudeus mais tamén contra outras poboacións) empregando un axente de sangue comercial con cianuro de hidróxeno denominado comercialmente Zyklon B. Descargado en grandes cámaras de gas foi o método preferido para asasinar as súas vítimas de xeito mecánico.[2] O holocausto resultou no maior número de mortos por armas químicas da historia.[3]
A partir de 2016, o gas CS e o spray de pementa continuaron a ser de uso común para a policía e o control de disturbios; mentres que o CS está considerado unha arma non letal, o spray de pementa é coñecido polo seu potencial letal. Segundo o Convenio sobre armas químicas (1993), existe unha prohibición legal e vinculante en todo o mundo sobre a produción, almacenamento e uso de armas químicas e os seus precursores. Non obstante, continúan a existir grandes reservas de armas químicas, normalmente xustificadas como precaución contra o posible uso por parte dun agresor.