Twadde Skotske Unôfhinklikheidsoarloch
From Wikipedia, the free encyclopedia
De Twadde Skotske Unôfhinklikheidsoarloch wie in militêr konflikt tusken it Keninkryk Skotlân en it Keninkryk Ingelân, dat diel útmakke fan 'e Skotske Unôfhinklikheidsoarloggen. It begûn yn 1332, doe't in stikmannich ferballe Skotske eallju dy't it yn 'e Earste Skotske Unôfhinklikheidsoarloch (1296-1328) mei de Ingelsen holden hiene, mei stipe fan kening Edwert III fan Ingelân in ynfal yn Skotlân diene. Dêrút kaam sawol in Skotske boargeroarloch fuort as in oarloch tusken Skotlân en Ingelân. De jonge kening David II fan Skotlân moast al rillegau beskûl sykje yn Frankryk, en syn lân waard lange tiid foar him regearre troch saneamde beskermhearen. Nei't er úteinlik weromkeard wie, joech er sels lieding oan in ynfal yn noardlik Ingelân, wêrby't er yn 1345 in nederlaach litte en kriichsfinzen nommen waard. De oarloch einige yn 1357 mei de frijlitting fan David II troch de Ingelsen yn ruil foar de betelling fan in ûnbidich hege lospriis troch de Skotten. Op ynternasjonaal mêd wie de Twadde Skotske Unôfhinklikheidsoarloch in wichtige katalysator foar it útbrekken fan 'e Hûndertjierrige Oarloch tusken Ingelân en Frankryk yn 1337.
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||