Longobarden
From Wikipedia, the free encyclopedia
De Longobarden (ek Langobarden of Lombarden) wienen in West-Germaansk folk dat ynearsten oan de igge fan de Elbe wenne. De Romeinske skiedkundige Tasitus neamde harren yn syn boek Germania, (98). Op 'e ein fan it Grutte Folkeferfarren yn de 6e iuw stiftsje sy yn Itaalje in keninkryk op de resten fan it Romeinske Ryk.