Konstantyn de Grutte
From Wikipedia, the free encyclopedia
Flavius Valerius Constantinus (Naissus, hjoeddeiske namme Niš (Servje), 27 febrewaris ±272 - 22 maaie 337), better bekend as Konstantyn de Grutte, wie in Romeinske keizer. Hy neamde himsels fan july 306 ôf keizer, mar waard earst yn 308 as keizer erkend. Fan 324 ôf hearske er allinnich oer it hiele Romeinske Ryk, mei it ferstjerren fan Konstantyn yn it jier 337 kaam der in ein oan syn bewâld.
Konstantyn is fral bekend wurden as de earste Romeinske keizer dy't him útsprutsen hawwe soe foar it Kristendom, want troch it ûndertekenjen fan it edikt fan Milaan yn it jier 313 makke hy foar altyd in ein oan de Kristenferfolgingen yn it Romeinske Ryk. Syn grutste died wie de stifting fan in nije haadstêd foar it ryk, op it plak fan de eardere Grykske stêd Byzantium, dy't hy de namme "Nova Roma" (Nij Rome) joech. De stêd krige letter de namme Konstantinopel, weromgripend nei en ôflaat fan de namme fan syn stifter.
It taheaksel "de Grutte" efter syn namme waard him jûn foar syn grutte bydragen oan it Kristendom.