کوتوله سفید
بقایای ستارهای متشکل از مادهٔ تباهیدهٔ الکترونی / From Wikipedia, the free encyclopedia
کوتولهٔ سفید گونهای از اجرام فضایی است. در طی زندگی یک ستاره در دوران پیری برخی از ستارگان که از حد ۱٫۴ جرم خورشید پرجرمتر باشند به ستارهٔ نوترونی یا سیاه چاله (۳ برابر جرم خورشید و اگر از این حد کمجرمتر باشند تبدیل به کوتولهٔ سفید میشوند.
مادهٔ تشکیلدهندهٔ کوتولههای سفید به اندازهای به هم فشردهاست که یک فنجان از آن صدها تن وزن دارد. کوتولههای سفید، که تعدادشان در کهکشان ما نسبتاً زیاد است، آخرین مرحلهٔ تکامل بسیاری از ستارهها هستند. ستارههایی که جرمشان تقریباً معادل جرم خورشید (۱٫۴ جرم خورشید) یا کمتر از آن است به احتمال زیاد همگی به کوتولهٔ سفید تبدیل میشوند. این اصطلاح برای توصیف مرحلهای از تکامل ستارهای به کار میرود که ستاره پس از تبدیل شدن به غول سرخ، در آن مرحله از انبساط بازمیایستد. در مرحلهٔ کوتولهٔ سفید، مادهٔ ستارهای فشرده میشود و به جسمی کمنور، به اندازهای بسیار کوچک، به بزرگی زمین، تبدیل میشود. آنچه که مانع رمبش و فشردگی هرچه بیشتر این جرم میشود، تبهگنی الکترونی طبق اصل طرد پائولی میباشد. از آنجا که ستاره دیگر هیچ منبعی برای تولید انرژی ندارد، سرد میشود. یک کوتولهٔ سفید، ستارهای است که دیگر سوخت هستهایاش تمام شده و در نتیجه بسیار فشرده و کوچک میشود. چنین ستارگانی بسیار داغ هستند.