سیستم پیمان جنوبگان
From Wikipedia, the free encyclopedia
به پیمان جنوبگان و هر توافق مرتبط با آن، بهطور کلی سیستم پیمان جنوبگان گفته میشود که روابط بینالمللی بر سر جنوبگان (تنها قاره فاقد سکنه بومی) را تنظیم میکند. برای دستیابی به اهداف این پیمان، جنوبگان به صورت منطقه سنگی و کلیه یختاقها در پایینتر از مدار ۶۰ درجه جنوبی تعریف شدهاست. بر اساس این پیمان، جنوبگان تنها منطقهای برای تحقیقات علمی است و هر گونه فعالیت نظامی و ادعای مالکیت در آن ممنوع است. این پیمان، نخستین پیمان کنترل تسلیحات در زمان جنگ سرد است. دفتر این پیمان از سپتامبر سال ۲۰۰۴ در بوئنوس آیرس آرژانتین قرار دارد.[1]
سیستم پیمان جنوبگان | |
---|---|
گونه | حاکمیت مشترک |
تاریخ امضا | یکم دسامبر ۱۹۵۹ |
مکان امضا | ایالات متحده آمریکا، واشینگتن، دی.سی. |
تاریخ اجرا | ۲۳ ژوئن ۱۹۶۱ |
شرط اجرا | هنگامی که هر ۱۲ امضاکننده، پیمان را در کشور خود تصویب کنند |
امضاکنندگان | ۱۲ |
گروهها | ۵۴ |
ضامن | دولت ایالات متحده آمریکا |
زبانها | انگلیسی، فرانسوی، روسی و اسپانیایی |
[[wikisource:Antarctic Treaty}|Antarctic Treaty}]] در ویکینبشته |
این پیمان از سال ۱۹۵۹ و بدنبال ادعا مالکیت آرژانتین بر جنوبگان ظهور پیدا کرد. قدرتهای بزرگ (ایالات متحده آمریکا، اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی و پادشاهی متحد بریتانیا) تصمیم گرفتند که با ایجاد معاهدهای مانع از سلطه کشورها بر جنوبگان شوند.[نیازمند منبع]
این پیمان در یکم دسامبر ۱۹۵۹ به امضا شدهاست[2] و در ۲۳ ژوئن ۱۹۶۱ به اجرا درآمده.[3] در ابتدا تنها ۱۲ کشو فعال در پروژه سال ژئوفیزیک بینالملل (از ژوئن ۱۹۵۷ تا دسامبر ۱۹۵۸) شامل ایالات متحده آمریکا، اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی، پادشاهی متحد بریتانیا، آرژانتین، استرالیا، بلژیک، شیلی، فرانسه، ژاپن، نیوزیلند، نروژ و آفریقای جنوبی آن را امضا کردند. این کشورها ۵۰ ایستگاه تحقیقاتی در جنوبگان ایجاد کردهاند. این پیمان، بیانی دیپلماتیک از همکاری علمی و عملی است که اصطلاحاً «بر روی یخ» به دست آمدهاست.[2] تا سال ۲۰۱۹، ۵۴ کشور آن را امضا کردهاند.[4]