وویجر ۲
کاوشگر فضایی بیسرنشین میانستارهای که در سال ۱۹۷۷ به فضا فرستاده شد. / From Wikipedia, the free encyclopedia
وُویجر ۲ (به انگلیسی: Voyager 2) یک کاوشگر فضایی بیسرنشین میانسیارهای است که در ۲۰ اوت ۱۹۷۷ در قالب برنامهٔ وویجر برای مطالعهٔ سیارههای خارجی منظومهٔ شمسی و همچنین فضای میانسیارهای توسط ناسا به فضا پرتاب شدهاست. این کاوشگر ۷۲۲ کیلوگرمی تا تاریخ ۳ ژوئن ۲۰۲۴ به مدت ۴۶ سال، ۹ ماه و ۱۴ روز در مأموریت بوده و همچنان به ارسال پیام ادامه میدهد. گرچه وویجر ۲ شانزده روز پیش از وویجر ۱ به فضا پرتاب شد، اما به دلیل داشتن مسیر متفاوت (که در نهایت پرواز کناری اورانوس - نپتون را ممکن میساخت) توسط همتای خود وویجر ۱ پشت سر گذاشته میشد. وویجر ۲ با فاصلهٔ ۱۰۲/۷ واحد نجومی از خورشید (۳٬۱۵۰ میلیون کیلومتر) در تاریخ ۱۴ سپتامبر ۲۰۱۳ بههمراه [وویجر ۱]، پایونیر ۱۰ و پایونیر ۱۱ از دورترین ساختههای دست بشر در فضا محسوب میشود.[4] وویجر ۲ بخشی از برنامهٔ وویجر بود که به همراه فضاپیمای خواهرش وویجر ۱ اجرا شد؛ که مأموریتش بررسی و مکانیابی مرزهای منظومهٔ شمسی شامل کمربند کویپر، هلیوسفر و فضای میانستارهای است. این فضاپیما نخستین فضاناوی بود که از سیارههای غول یخی؛ اورانوس و نپتون، دیدار کناری کرد. وویجر ۲ در ۲۹ ژوئن ۱۹۷۹ به برجیس رسید و نیز در ۲۶ اوت ۱۹۸۱ از کنار کیوان و در ۲۶ ژانویه ۱۹۸۶ از کنار اورانوس گذر کرد.[5]
گونه مأموریت | اکتشافات بین سیارهای |
---|---|
اپراتور | ناسا / JPL[1] |
شناسهٔ کوسپار | 1977-076A[2] |
شماره ستکات | ۱۰۲۷۱[3] |
وبگاه | |
مدت مأموریت |
|
ویژگیهای فضاپیما | |
سازنده | آزمایشگاه پیشرانش جت |
جرم پرتاب | ۸۲۵٫۵ کیلوگرم (۱٬۸۲۰ پوند) |
توان | ۴۷۰ وات (هنگام پرتاب) |
آغاز مأموریت | |
تاریخ راهاندازی | ۱۰ اوت ۱۹۷۷، ۱۴:۲۹:۰۰ UTC |
موشک | Titan IIIE |
سایت پرتاب | Cape Canaveral LC-۴۱ |
پرواز از مشتری | |
نزدیکترین فاصله | ۹ ژوئیهٔ ۱۹۷۹، ۲۲:۲۹:۰۰ UTC |
فاصله | ۵۷۰٬۰۰۰ کیلومتر (۳۵۰٬۰۰۰ مایل) |
پرواز از زحل | |
نزدیکترین فاصله | ۲۶ اوت ۱۹۸۱، ۰۳:۲۴:۰۵ UTC |
فاصله | ۱۰۱٬۰۰۰ کیلومتر (۶۳٬۰۰۰ مایل) |
پرواز از اورانوس | |
نزدیکترین فاصله | ۲۴ ژانویهٔ ۱۹۸۶، ۱۷:۵۹:۴۷ UTC |
پرواز از نپتون | |
نزدیکترین فاصله | ۲۵ آگوست ۱۹۸۹ ۰۳:۵۶:۳۶ UTC |
فاصله | ۴٬۹۵۱ کیلومتر (۳٬۰۷۶ مایل) |
وُویجر ۲ در فاصلهٔ ۱۱۹ یکای نجومی (۱٫۷۸×۱۰۱۰ کیلومتر) از خورشید، تا اواخر سال ۲۰۱۸، ۱۵٫۳۴۱ متر بر ثانیه (۵۵٫۲۳ کیلومتر بر ساعت)[6] با سرعت ۱۵٫۳۴۱ متر بر ثانیه (۵۵٬۲۳۰ کیلومتر در ساعت) نسبت به خورشید، در حرکت است. با این سرعت برداری، وُویجر ۲ چهارمین از پنج فضاپیمایی است که برای رسیدن به سرعت گریز؛ که امکان ترک سیستم خورشیدی را به آنها میدهد، برخوردار بودهاند. در دسامبر ۲۰۱۸ پروب رسماً گزارش داد که کاوشگر وُویجر ۲ هلیوسفر را بسوی فضای بین ستارهای در تاریخ ۵ نوامبر ۲۰۱۸[7][8] ترک کرده و نخستین اندازهگیری مستقیم چگالی و دمای پلاسمای بین ستارهای را گزارش کردهاست.[9] محققان دانشگاه آیووا گزارش دادند که فضاپیمای ویجر ۲ وارد فضای میان ستارهای شد، این منطقه یعنی فضای خارج از مرز حباب شکل تولید شده توسط بادهای خورشیدی. بدین ترتیب وویجر ۲ به دنبال خروج ویجر ۱ در سال ۲۰۱۲، به دومین شیء ساختهشده توسط انسان تبدیل میشود که از تأثیرات خورشید ما خارج میشود.[10]