دوره الیزابت
From Wikipedia, the free encyclopedia
دوره الیزابت (به انگلیسی: Elizabethan era) دورهای در تاریخ انگلستان است که با فرمانروایی الیزابت یکم (۱۵۵۸–۱۶۰۳) متمایز میشود. تاریخنگاران معمولاً از این دوره بهعنوان دوران طلایی تاریخ انگلستان یاد میکنند. نماد «بریتانیا» (Britannia)، که نخستین بار در سال ۱۵۷۲ استفاده شد، از آن پس اغلب به نشانهٔ دوره الیزابت بهعنوان عصر روشنگری (رنسانس) انگلستان بهکار رفت. واژهی رنسانس، به معنای نوزایی است. در این دوره، فرهنگ و هنر یونان و روم تولد دوباره یافت. در عصر رنسانس، انسانگرایی یا اومانیسم پدید آمد که به ارزشهای زندگی زمینی انسان توجه داشت. این امر بر احیای تراژدی و کمدی و رواج و رونق تئاتر تاثیر گذاشت. رنسانس در کشورهای مختلف رواج یافت مانند: ایتالیا، انگلستان، اسپانیا، فرانسه.
۱۵۵۸–۱۶۰۳ | |
پس از | دوره تودور |
---|---|
پیش از | دوره استوارت (دوره جاکوبین) |
پادشاه(ها) | الیزابت یکم |
این دوره، یعنی نیمهی دوم قرن شانزده میلادی در انگلستان را، به خاطر توجه ویژهی ملکه و شکفتگی نمایش در آن، عصر الیزابت مینامند.
تئاتر انگلستان در زمان سلطنت الیزابت اول(۱۵۵۸_۱۶۰۳) از پیشرفت معجزهآسایی برخوردار شد. از این رو به تئاتر این دوره، "تئاتر الیزابتی" هم میگویند.
در این دوره، گروههای نمایشی مهمی چون: "لرد چمبرلین" وجود داشتند.
همینطور مشهورترین تماشاخانهی این دوره در انگلستان، تماشاخانهی "گلوب" بود. پلان تماشاخانههای این دوره، سه سویه (صحنه هلالی) است؛ به این معنا که از سه طرف دید دارد و تماشاچی در سه طرف صحنه مینشیند.
ویلیام شکسپیر، بن جانسون، تامس کید، رابرت گرین، کریستوفر مارلو، جان لیلی از نویسندگان مهم این دوره هستند.
در بخشهای زیر، به بررسی این نویسندگان میپردازیم: