تندیس اسبسوار
From Wikipedia, the free encyclopedia
تندیس اسبسوار یا سواردیس گونهای تندیس است که در آن افراد مهم به حالت سوارکاری نشان داده میشوند. از ساخت و نصب این تندیسها بیشتر برای یادبود سالاران لشکرها، سیاستمداران فعال در زمینه نظامی و همچنین شهسواران و پهلوانان استفاده میشود.
پیشینهٔ ساخت تندیسهای اسبسوار در غرب به دوران یونان باستان بازمیگردد. تندیس سوارکار رامپین مربوط به یونان باستان را از پیشنمونههای آن میدانند. از پیشنمونههای نیمهتندیسگونه این مجسمهها در شرق میتوان به تندیس خسرو پرویز در تاق بستان در غرب ایران اشاره کرد.
در سدهٔ بیستم از محبوبیت اینگونه تندیسها کاسته شد. یکی از علتهای آن کاهش علاقه هنرمندان نسبت به سبک معماری مدرسه هنرهای زیبای پاریس[1]) (سبک بوزار) است، یعنی همان سبکی که برای بیشتر سواردیسها بهکار برده میشد. علت دیگر کاهش ساخت اینگونه تندیسها را میتوان کنار گذاشته شدن اسب از صحنه کار و جنگ در دنیای معاصر دانست.
با افزایش ساخت یادمانهای سوارکاران در ایالتهای جنوب غربی آمریکا در دهه ۱۹۷۰ و اوایل دهه ۱۹۸۰ ساخت اینگونه تندیسها در غرب رونقی دوباره به خود دید. این آثار جدید را میتوان به دو دسته بخش کرد. یک دسته بناهای یادبود چهرههای شاخص تاریخی و دیگر بناهای موضوعی مانند تندیس کابویهای آمریکایی. امروزه تندیسهای اسبسوار را میتوان در سراسر جنوب غرب آمریکا مشاهده کرد.