زبان مادری
From Wikipedia, the free encyclopedia
زبان نخست یا زبان مادری به نخستین زبانی گفته میشود که کودک سخن گفتن را با آن میآموزد یا آن را پیش از سن بلوغ میآموزد. همچنین میتوان گفت زبانی که فرد توانایی اندیشیدن و سخن گفتن به آن همانند دیگر سخنوران آن زبان را دارد. زبان مادری نامیده میشود. زبان نخست (افزون بر زبان بومی[1]) زبان شخصی است که معمولاً از کودکی آن را آموخته و به بهترین وجه ممکن صحبت میکند و اغلب معنایی برای همسان جامعهشناسی زبان است.[2] زبان مادری یک اصطلاح است و لزوماً به معنی زبانی که مادر انسان به آن سخن میگوید نیست. در بعضی از کشورها، اصطلاح زبان مادری بیشتر به زبان قومی فرد دلالت میکند تا زبان اول او در برابر زبان نخست، زبان دوم زبانی است که هر فردی متفاوت با زبان نخستش صحبت میکند.
در بیطرفی این مقاله اختلافنظر وجود دارد. |
از نظر عصبشناسی زبان نخست در مقایسه با زبانهایی که فرد بعداً در بزرگسالی میآموزد جایگاهی متفاوت را در قشر مغز اشغال میکند، به طوری که در بسیاری موارد آسیبهای مغزی محدود ممکن است سبب اختلال شدید در یکی از این دو زبان (نخست و دوم) شوند، در حالی که مهارتهای زبان دیگر هیچ آسیبی نبینند.
در سکتههای ایست خون مغزی آسیب رایجتر به ناحیه زبان دوم وارد میشود و فرد معمولاً ابتدا تواناییهای زبان دوم را از دست میدهد، در حالی که هنوز میتواند به زبان نخست نیز صحبت کند.[3]
در صورتی که کودک در همان آغاز کودکی بیش از یک زبان را فرا بگیرد، ناحیه مغزی مربوط به همه این زبانها با ناحیه زبان نخست مشابه است و نمیتوان از نظر علمی هیچیک از آنها را زبان دوم وی دانست.