دانیال
یکی از پیامبران بنی اسرائیل / From Wikipedia, the free encyclopedia
دانیال (عبری و آرامی: Dāniyyēl، به معنای «خدا قاضی من است»، یونانی: Δανιήλ, Daniḗl) قهرمان کتاب دانیال است. دانیال از پیامبران بنیاسرائیل (به عقیده مسلمانان) و از بزرگزادگان یهودی (به عقیده یهودیان) و همزمان با کوروش بزرگ بودهاست.[1]
دانیال | |
---|---|
پیامبر (مسیحیت و اسلام) | |
تکریمشده در | |
بارگاه اصلی | آرامگاه دانیال نبی، شوش، ایران |
بزرگداشت | ۲۱ جولای: در مسیحیت کاتولیک ۱۷ دسامبر در مسیحیت ارتودوکس |
مکتب یا سنت | سده ۶ پیش از میلاد |
بنا به روایتها او یکی از اشرافزادگان یهودی اورشلیم بود که در جوانی بهدست شاه بابل نبوکدنصر دوم به بردگی گرفته و به بابل آورده شد. دانیال تا زمان فتح بابل بهدست فاتح ایرانی کوروش بزرگ به نبوکدنصر و جانشینش خدمت کرد و در این بازهزمانی به خدای اسرائیل وفادار ماند.[2]
تاریخنگاران امروزین رویهمرفته بر این دیدگاه هستند که دانیال یک شخصیت دروغین و ساختگی است و کتاب او در زمان آنتیوخوس چهارم پادشاه سلوکی ساخته شدهاست.[3][1]
محمدحسین طباطبایی بدون اشاره به نام دانیال، حمله کورش بزرگ به بابل را عامل نجات یهودیان، بازگشت آنان به بیتالمقدس و رونق گرفتن دوباره آئین آنان معرفی میکند. به گفته طباطبایی، زمان روگرفت این پیشآمد «چهارصد و پنجاه قبل از میلاد بودهاست.»[4]
شش شهر مدعی هستند که از آرامگاه دانیال میزبانی میکنند که شناختهترین آنها شهر شوش در جنوب غربی ایران است.[5] یهودیان او را همانند یک پیامبر نپذیرفتند،[نیازمند منبع] ولی ربیهای یهودی وی را برجستهترین یهودی از میان اسیران بابل بهشمار میآورند و در سده نخست میلادی داستانهای بسیاری دربارهٔ اعمال او در زمان اسارت نوشتهاند.[6] چندی از شاخههای مسیحیت نیز دانیال را به عنوان یک پیامبر به رسمیت میشناسند.[نیازمند منبع] گرچه در قرآن از او نامی برده نشده، ولی مسلمانان و منابع اسلامی او را یک پیامبر (نبی) بهشمار میآورند.[7]