جنگ استقلال اندونزی
From Wikipedia, the free encyclopedia
انقلاب ملی اندونزی یا جنگ استقلال اندونزی (اندونزیایی: Revolusi Nasional Indonesia)، جنگی مسلحانه و سیاسی بین جمهوری اندونزی و امپراتوری هلند و یک انقلاب اجتماعی داخلی پس از جنگ و استعمار در این کشور بود. این انقلاب بعد از اعلان استقلال اندونزی در سال ۱۹۴۵ و به رسمیت شناختن استقلال اندونزی توسط هلند در پایان سال ۱۹۴۹ بوقوع پیوست. جنبش استقلال اندونزی که به عنوان «سال بیداری ملی» (Tahun Kebangkitan Bangsa) نیز از آن نام برده میشود در ماه مه ۱۹۰۸ شروع شد.
انقلاب ملی اندونزی Revolusi Nasional Indonesia | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
لاهه، ۲۷ دسامبر ۱۹۴۹انتقال سند حاکمیت به ایالات متحده اندونزی | |||||||
| |||||||
طرفهای درگیر | |||||||
داوطلبان ژاپن (از ۱۹۴۶) راج بریتانیا دوفاکتو (از ۱۹۴۶) |
هلند (از ۱۹۴۶)
ژاپن (تا ۱۹۴۶) | ||||||
فرماندهان و رهبران | |||||||
احمد سوکارنو محمد حتی سودیرمان اوریپ سوموهاردیو سری سلطان سیاف رودین سوطان شهریر سوتومو سوهارتو |
سیمون اسپور هوبرتوس ون موک ویلیام فرانکن ریموند وسترلینگ کلمنت اتلی سر فیلیپ کریستیسون تی.ای.دی کلی توکوردا سوکاواتی سلطان حمید دوم | ||||||
قوا | |||||||
ارتش جمهوریخواه اندونزی: ۱۹۵٬۰۰۰ نیروهای مردمی : حدود ۱۶۰٬۰۰۰ داوطلبان ارتش سابق ژاپن: ۳٬۰۰۰ عناصر هندی در ارتش بریتانیا: ۶۰۰ |
ارتش پادشاهی هلند: ۲۰٬۰۰۰ (در آغاز) - ۱۸۰٬۰۰۰ (حداکثر) ارتش هند شرقی: ۶۰٬۰۰۰ نیروهای بریتانیایی: ۳۰٬۰۰۰+ (حداکثر)[1] | ||||||
تلفات و خسارات | |||||||
30000 نیروی مسلح اندونزی کشته شدند |
~۶۶۲۲ کشته : 980 کشته ارتش بریتانیا [2] 4585 کشته نظامی هلندی[3] | ||||||
تلفات غیرنظامیان ۲۵٬۰۰۰ تا ۱۰۰٬۰۰۰ هزار نفر[4] |
این مبارزه به مدت بیش از چهار سال ادامه داشت و شاهد درگیریهای خونین نظامی، تحولات سیاسی و اجتماعی در داخل اندونزی و دو مداخله دیپلماتیک بینالمللی بود. نیروهای نظامی هلندی توانستند شهرهای بزرگ، شهرها و داراییهای صنعتی متعلق به جمهوریخواهان در جاوه و سوماترا را به کنترل خودشان درآورند ولی آنها قادر نبودند که حومه این شهرها را کنترل کنند. در سال ۱۹۴۹، فشارهای بینالمللی بر هلند به حدی رسید که در کنار ناکامیهای نظامی که داشت مجبور شد استقلال اندونزی را به رسمیت بشناسد.
این انقلاب به حکومت استعماری هند شرقی هلند پایان داد ولی گینه نو هلند همچنان در زیر استعمار باقی ماند. با انقلاب در اندونزی کاستهای قومی بهطور قابل ملاحظه ای تغییر کرد و قدرت بسیاری از حاکمان محلی (راجا) کاهش یافت. پس از انقلاب اگر چه چند نفر از تجار در این کشور توانستند نقش مهمتری در اقتصاد داشته باشند ولی این انقلاب باعث نشد که وضعیت اقتصادی و سیاسی اکثریت مردم اندونزی بهتر شود.