اشکال قمری
From Wikipedia, the free encyclopedia
اشکل قمری یا هر دو شکل مداری ماه به دو منحنی ای که مدار ماه در آن قرار دارد گفته میشود. منحنی رو به پایین (یا شمالی) جایی است که ماه به ماه گرفتگی نیمکره شمالی حرکت میکند، در حالی که منحنی رو به بالا (یا جنوبی) جایی است که ماه وارد ماه گرفتگی نیمکره جنوبی میشود.
گرفتگی ماه ممکن است تنها هنگامی رخ دهد که ماه کامل (در طول جغرافیای ۱۱ درجه ۳۸ درجه) یا گره قمری نزدیک باشد، در حالی که یک گرفتگی خورشیدی تنها زمانی ممکن است رخ دهد که ماه جدید (در ۱۷ درجه ۲۵ درجه) یا گره قمری نزدیک باشد.
از آنجا که صفحه مداری ماه در فضا پیشروست، اشکال ماه نیز بر ماه گرفتگی غالب میشوند و یک انقلاب را (که دوره ای دراکونیکی یا گره ای نامیده میشود) در ۱۸٫۶۱۲۹۵۸ سال (۶٬۷۹۸٫۳۸۳ روز) رقم میزند. (این به اندازه یک ساروس به طول نمیانجامد)(توضیح مترجم:ساروس چرخه خسوف و کسوف است که هر ۱۸ سال یکبار اتفاق میافتد) همان چرخه ای که در برابر یک مرجع اینرسی انجام شود، مانند سیستم مرجع بینالمللی آسمانی (ICRS). یک سیستم مختصاتی که نسبت به ستارههای ثابت اندازهگیری شدهاست و ۱۸٫۵۹۹۵۲۵ سال است.
هر دو خورشیدگرفتگیهای ژوئیه سال ۲۰۰۰ (در روزهای اول و سی و یکم) در حدود زمانی که ماه در انحنای صعودی خود قرار داشت، رخ داد. گرفتگی انحناهای صعودی بعد از یک سال درخشان بهطور متوسط عود میکنند، یعنی در حدود ۰٫۹۴۹۰۱ سال گرگوری، همانطوری که گرفتگیهای انحنای نزولی اتفاق میافتد.