گذر از روبیکن
From Wikipedia, the free encyclopedia
گذر سزار از روبیکن در ژانویه ۴۹ پیش از میلاد منجر به آغاز جنگ داخلی روم شد و در نهایت به انتصاب سزار به منصب دیکتاتور و سپس ظهور امپراتوری روم به جای جمهوری روم پس از قتل وی انجامید. سزار در سال ۵۸ ق. م به منصب پروکنسولی یا فرمانداری ایالات رومی گالیا کیسالپینا، گل ناربونی و ایلیریکوم برگزیده شده بود، با پایان یافتن دوره پروکنسولیاش در انتهای سال ۵۰ ق. م سنای روم به سزار فرمان داد ارتشهای خود را معاف کرده و به روم بازگردد. به وی صریحاً دستور داده شده بود که ارتش خود را از روبیکن ـ که مرز شمالی ایتالیای روم بود ـ گذر ندهد. در ژانویه ۴۹ ق. م سزار لژیون سیزدهم خود را از رود مزبور عبور داد، اقدامی که حکومت روم آن را نوعی قیام، خیانت، و اعلان جنگ به سنای روم تلقی کرد. بر طبق آنچه نویسندگان نگاشتهاند، وی جمله «تاس انداخته شدهاست»[یادداشت 1] را هنگام گذر ارتشش از این رود کمعمق بر زبان راند.
امروزه جمله «گذر از روبیکن» کنایهای است که اشاره به گذشتن از یک نقطهٔ بیبازگشت دارد.