کمان بلند انگلیسی
From Wikipedia, the free encyclopedia
کمان بلند انگلیسی نوعی از کمان قدرتمند قرون وسطایی بودکه در حدود ۶ فوت (۱٫۸ متر) طول داشت. در حالی که در مورد منشأ این کمان مباحثاتی وجود دارد که این کمان از انگلستان نشات گرفته یا ریشه در کمان ولزی دارد، در قرن چهاردهم میلادی، هم مردم انگلیسیها و هم ولزیها از کمان بلند به عنوان سلاح جنگی و همچنین برای شکار استفاده میکردند. کمان بلند انگلیسی در طول جنگ صد ساله به عنوان اسلحه ای مؤثر بر علیه فرانسویها به ویژه در نبردهای سلویس (۱۳۴۰)، کرسی (۱۳۴۶)، پواتیه (۱۳۵۶)، و آزینکورت (۱۴۱۵) به کارگرفته شد. مؤثر یودن این کمانها در جنگهای بعدی کاهش پیدا کرد، در نبرد ورنوی (۱۴۲۴) اگرچه انگلیسیها یک پیروزی قاطع به دست آوردند، اما خطوط کمانداران شکسته شد. در نبرد پاتای (۱۴۲۹) کمانداران انگلیسی قبل از اینکه فرصت پیدا کنند تا آرایش دفاعی بگیریند، مورد حمله سواره نظام فرانسوی قرار گرفته و کاملاً تار و مار شدند. در طی نبرد پونتولان (۱۳۷۰) همانطوری که قبلاً نیز تجربه شده بود، مشخض شد که کمانهای بلند در زمانی که کمانداران فرصت لازم برای ایجاد موقعیتهای دفاعی را نمییابند، مؤثر نخواهند بود.
هیچ کمان بلند انگلیسی از دورهای که کمان بلند اسلحه غالب و مؤثر بود (حدود ۱۲۵۰ الی ۱۴۵۰) باقی نمانده است، [1] احتمالاً به این دلیل که کمانها ضعیفتر شدند، شکستند و جایگزین شدند تا اینکه به نسلهای بعدی به برسند.[2] با این حال، بیش از ۱۳۰ کمان از دوران رنسانس باقی مانده است. بیش از ۳۵۰۰ تیر و ۱۳۷ کمان بلند از کشتی مری رز، که متعلق به نیروی دریایی هنری هشتم بوده و در سال ۱۵۴۵ در پورتسموث غرق شده بود، کشف شد.