کاتن ماتر
From Wikipedia, the free encyclopedia
کاتن ماتر (انگلیسی: Cotton Mather؛ ۱۲ فوریه ۱۶۶۳ – فوریه ۱۳, ۱۷۲۸ (سن ۶۵)) کاهن (مسیحیت)، مورخ، متخصص الهیات، و نویسنده اهل پادشاهی بریتانیای کبیر بود.
کشیش کاتن ماتر FRS | |
---|---|
زادهٔ | ۱۲ فوریه ۱۶۶۳ بوستون |
درگذشت | ۱۳ فوریه ۱۷۲۸ (سن ۶۵) بوستون |
آرامگاه | Copp's Hill Burying Ground, بوستون |
ملیت | پادشاهی بریتانیای کبیر |
تحصیلات | دانشگاه هاروارد (بیای، ۱۶۷۸; MA، ۱۶۸۱) |
پیشه | کاهن، نویسنده |
والدین | اینکریس ماتر و ماریا ماتر |
خویشاوندان | جان کاتن (پدربزرگ ماتری) ریچارد ماتر (پدربزرگ پدری) |
امضاء | |
کاتنماتر (متولد: 12 فوریۀ (1663)- درگذشت: 13 فوریۀ (1728))، کودکی نابغه عضو فرقۀ پیوریتن (پروتِستانهای هوادار سادهسازی مراسم کلیسایی و سختگیری مذهبی و اخلاقی) از نیواینگلند به عنوان کشیش، متخصص الهیات و نویسنده مطرح بود. او در سن 12 سالگی تحصیلات خود را در مقطع کارشناسی کالج هاروارد آغاز نمود و تا کنون جوانترین فردی است که به این دانشگاه راه یافته است. وی در سال (1685) به عنوان کشیش به پدرش اینکریسماتر در کلیسای قدیمی وابسته به فرقۀ کانگرگیشنال و پیروان آن در شمال بوستون پیوست و تا پایان عمر در آنجا به موعظه پرداخت. پدر او در نهایت ششمین رئیس دانشگاه هاروارد شد. از کاتنماتر به عنوان یکی از تأثیرگذارترین کشیشهای فرقۀ پیوریتن و از معدود شخصیتهای بسیار مؤثر در دوران ابتدایی شکلگیری کشور آمریکا یاد میشود.[1]
کاتنماتر، یکی از روشنفکران آمریکا در دوران اِستعمار این کشور توسط انگلیسیزبانها بود. وِی همچنین در سال (1689) در رهبری شورش موفقیتآمیزی علیه سِراِدموند دروس (فرماندار تحمیلی نیواِنگلند از طرفِ جیمز دوم (پادشاه انگلستان)) مشارکت داشت. اقدام بعدی او، مشارکت در محاکمۀ جادوگران سیلم (یکسری از محاکمات افراد به جُرم افسونگری در ماساچوست) در خِلال سالهای (1692) تا (1693) بود. او در کتاب شگفتیهای دنیای نامرئی (1963)، از این اقدام خود دفاع کرد. هرچند که چنین اقدامی در زمان خود باعث بروز جنجالهای شدید و تأثیر منفی بر شهرت تاریخی وِی گردید. شهرت ماتر به عنوان یک موّرخ در دورۀ استعماری نیواِنگلند برگرفته از اثر مشهور او به نام مگنالیا کریستی اَمریکانا (نوشتهای وابسته به آمریکا، تاریخ و مردمش) در سال (1702) است.
کاتن ماتر از نظر شخصی و عقیدتی طرفدار نظم اجتماعی و مذهبی رو به افول در نیواِنگلند و به دنبال دستیافتن به ریاست دانشگاه هاروارد بود. پس از سال (1702)، کاتن ماتر با جوزف دادلی (فرماندار ماساچوست (ایالتی به نام «ایالت خلیج») درگیر شد و تلاش کرد تا او را از قدرت برکنار کند. ماتر همچنین مدافع کالج جدید ییل به عنوان پشتیبان فکری فرقۀ پیوریتن در نیوانگلند بود. او مکاتبات گستردهای با اندیشمندان و روشنفکران اروپا داشت و موفق به دریافت مدرک دکترای افتخاری الهیات در سال (1702) از دانشگاه گلاسکو شد.[2][3]