پیمان کامپو فورمیو
From Wikipedia, the free encyclopedia
پیمان کامپو فورمیو در ۱۸ اکتبر ۱۷۹۷ میان ناپلئون بناپارت به نمایندگی جمهوری فرانسه و فیلیپ فون کوبنتسل به نمایندگی پادشاهی اتریش امضا شد.[1][2] این پیمان به دنبال پیمان ترک مخاصمهٔ لئوبن (۱۸ آوریل ۱۷۹۷) منعقد شد. پیمان لئوبن، پس از لشکرکشی پیروز ناپلئون به ایتالیا به حاکمان هابسبورگی تحمیل شد. این پیمان به جنگ ائتلاف اول خاتمه داد و بریتانیای کبیر را در نبرد علیه فرانسهٔ انقلابی تنها گذاشت.
بندهای عمومی پیمان تنها فرانسه و اتریش را مد نظر قرار میداد. این پیمان درخواست برگزاری کنگرهٔ راشتات را داد که در آن مذاکره دربارهٔ صلح نهایی برای امپراتوری مقدس روم انجام شود. در بندهای مخفی، اتریش که حکومت شخصی امپراتور بود، قول به منظور دستیابی به نتیجهای خاص در کنگره با فرانسه همکاری کند. طبق سایر مواد پیمان، جمهوری ونیز منحل شد و قلمرو آن میان فرانسه و اتریش تقسیم شد.
کنگره در دستیابی به صلح شکست خورد و در ۱۲ مارس ۱۷۹۹ فرانسه دوباره علیه اتریش اعلان جنگ داد. این جنگ که جنگ ائتلاف دوم نامیده شد، با پیمان صلح لونویل در سال ۱۸۰۱ خاتمه یافت.