پرنده سیاه (کار اجباری)
From Wikipedia, the free encyclopedia
کار اجباری (پرنده سیاه) اشاره به اجبار افراد از طریق فریب یا آدمربایی برای کار به عنوان برده یا کارگر با دستمزد پایین در کشورهای دور از سرزمین مادری خود است. بلک بردینگ (پرنده سیاه)، این اصطلاح بیشتر در مورد انتقال گسترده مردم بومی به جزایر متعدد در اقیانوس آرام در قرن ۱۹ و ۲۰ به کار رفتهاست. آنها از مکانهایی مانند پاپوآ گینه نو، جزایر سلیمان، وانواتو، نیوئه، جزیره ایستر، جزایر گیلبرت، تووالو، جزایر فیجی و جزایر مجمع الجزایر بیسمارک و غیره به بردگی گرفته شدهاند.
تقاضا برای این نوع نیروی کار ارزان اساساً از سوی مستعمره نشینان اروپایی در نیو ساوت ولز، کوئینزلند، ساموآ، کالدونیای جدید، فیجی، تاهیتی و هاوایی و همچنین مزارع در پرو، مکزیک و گواتمالا بود. به مالکان و کاپیتانها و کسانی که این کشتیها را میراندند بلک بردر میگفتند. کار بر روی مزارع نیشکر، پنبه و قهوه در این سرزمینها، عمدهترین مکانهای استفاده ازآنها بود، اما در صنایع دیگر نیز از آنها بهره بکشی میشد. کشتیهای بلک بردینگ از دهه ۱۸۴۰ در اقیانوس آرام شروع به فعالیت کردند که تا دهه ۱۹۳۰ ادامه یافت.. پرندگان سیاه از قاره آمریکا به دنبال کارگرانی برای مزارع خود و پیدا کردن گوانو در جزایر چینچا بودند، در حالی که تجارت پرنده سیاه که توسط استعمارگران در مکانهایی مانند کوئینزلند، فیجی و کالدونیای جدید سازماندهی شده بود از کارگران در مزارع استفاده میکرد، به ویژه آنهایی که شکر تولید میکردند.[2][3]
نمونههایی از کاراجباری (پرنده سیاه) در خارج از اقیانوس آرام جنوبی شامل روزهای نخستین صنعت مرواریدسازی در استرالیای غربی در خلیج نیکول و بروم است، جایی که استرالیاییهای بومی از مناطق اطراف به کار اجباری برده میشدند.[4]
اعمالی شبیه کار اجباری (پرنده سیاه) تا به امروز ادامه دارد. یک مثال، آدمربایی و اجبار، اغلب با تهدید اسلحه، از مردم بومی در آمریکای مرکزی برای کار به عنوان کارگر مزرعه در منطقه است. آنها در شرایط بد زندگی بودند، در معرض میزان زیاد آفت کشها قرار دارند و با دستمزد بسیار کمی کارهای سخت انجام میدهند.