پاتر فامیلیاس
From Wikipedia, the free encyclopedia
پاتر فامیلیاس یا پاتریا پوتستاس (انگلیسی: Pater familias) این اصطلاح لاتین به معنای «پدر خانواده» یا «صاحب املاک خانواده» در روم باستان است. پاتر فامیلیاس رئیس یک خانواده در روم باستان و مسنترین مرد زنده یک خانواده بود و قانوناً میتوانست بر خانواده بزرگ خود اقتدار مستبدانه اعمال کند.
پدر رومی یک نوع قدرتمندی بود، زیرا طبق قوانین روم بعدی، قدرت تقریباً نامحدودی در خانواده داشت. او قدرت مرگ و زندگی را بر فرزندان خود داشت، به این معنی که در بدو تولد میتوانست آنها را بزرگ کند یا بکشد و بعداً آنها را با اعدام مجازات کند. (بنیانگذار مشهور افسانه ای جمهوری روم، لوکیوس یونیوس بروتوس، پسرانش را به دلیل نافرمانی اعدام کرد) علاوه بر این، پدر رومی اولیه تمام داراییهای خانواده اش را در اختیار داشت. فرزندان او، هر چقدر هم که سن داشتند، تا زمانی که پدر زنده بود، نمیتوانستند چیزی به نام خود داشته باشند. یک سناتور ۴۵ ساله میتوانست بالاترین مقام ایالتی، یعنی کنسولگری را داشته باشد، اما اگر پدرش هنوز زنده بود، نمیتوانست به ارزش یک دینار دارایی داشته باشد. پدر همچنین این قدرت را داشت که ازدواج فرزندانش را به هم بزند یا به هم بزند. در زمانهای اولیه، پدران بر خانوادههای خود حکومت میکردند و اقتدار آنها نظم و ثبات را حفظ میکرد.[1]