ویکتور هورتا
معمار بلژیکی / From Wikipedia, the free encyclopedia
ویکتور پییر هورتا (به انگلیسی و به فرانسوی: Victor Pierre Horta) یا بارون ویکتور هورتا پس از ۱۹۳۲ میلادی؛ (زادۀ ۶ ژانویهٔ ۱۸۶۱ میلادی – درگذشتۀ ۸ سپتامبر ۱۹۴۷ میلادی) یک معمار و طراح اهل بلژیک بود؛ وی به عنوان یکی از معماران مشهور و بیانگذاران سبک آر نووُ شناخته میشود.[1]
ویکتور هورتا | |
---|---|
زادهٔ | ۶ ژانویهٔ ۱۸۶۱ گنت، بلژیک |
درگذشت | ۸ سپتامبر ۱۹۴۷ (۸۶ سال) بروکسل، بلژیک |
ملیت | بلژیکی |
پیشه | معمار |
جایزه(ها) |
|
ساختمانها |
|
پروژهها | ایستگاه راهآهن مرکزی بروکسل |
امضاء | |
هتل تاسل او در بروکسل، ساخته شده در ۱۸۹۳–۱۸۹۲ میلادی، اغلب به عنوان اولین خانۀ هنر نو (آر نوُو) در نظر گرفته میشود. فرمهای گیاهی پیچدرپیچ منحنی شکل که هورتا استفاده میکرد، بر بسیاری دیگر از معماران و طراحان از جمله هکتور گیمارد معمار، که از آن در اولین خانهای که در پاریس طراحی کرد و در ورودیهایی که برای متروی پاریس طراحی کرد، تأثیر گذاشت.[2][3] او همچنین به دلیل پلانهای باز و استفاده نوآورانه از آهن، فولاد و شیشه، از پیشروان معماری مدرن محسوب میشود.[4]
آثار بعدی هورتا از هنر نو دور شد و با تاثیر از عناصر معماری کلاسیک مانند ستونها، هندسیتر و رسمیتر شد. او از قابهای فولادی و نورگیرها برای وارد کردن نور به سازهها، پلانهای کف باز و جزئیات تزئینی ظریف استفاده کرد. آثار مهم بعدی او عبارتند از: خانۀ مردم/بروکسل (۱۸۹۹–۱۸۹۵ میلادی). مرکز هنرهای زیبای بروکسل (۱۹۲۹–۱۹۲۳ میلادی)؛ و ایستگاه مرکزی بروکسل (۱۹۵۲–۱۹۱۳ میلادی).
در سال ۱۹۳۲ میلادی، پادشاه آلبرت یکم به هورتا لقب بارون را به دلیل خدماتش در زمینۀ معماری اعطا کرد. چهار عدد از ساختمانهایی که او طراحی کرده است به عنوان میراث جهانی یونسکو ثبت شده است.