وام مسکن
From Wikipedia, the free encyclopedia
وام مسکن، (به انگلیسی: Mortgage loan) شکل خاصی از وام تضمین شده که در آن هدف وام باید به وام دهنده مشخص شود، برای خرید داراییهایی که باید دارایی ثابت (نه منقول) باشند، مانند خانه یا قطعه زمین کشاورزی.[2][3][4] داراییها بهعنوان اموال قانونی وامگیرنده ثبت میشود، اما وامدهنده میتواند در صورت عدم رضایت از نحوه بازپرداخت وام توسط وامگیرنده، آنها را توقیف کرده و از بین ببرد.[5] هنگامی که وام بهطور کامل بازپرداخت شد، وام دهنده این حق توقیف را از دست میدهد و داراییها بدون محدودیت تلقی میشوند.[6][7]وامها توسط موسسات مالی، شرکتهای بیمه یا بانکها در اختیار اشخاص حقیقی یا حقوقی قرار میگیرد.[8][9][10]
این مقاله ممکن است برای مطابقت با استانداردهای کیفی ویکیپدیا نیازمند بازنویسی باشد. |
رویکرد جدید تأمین مسکن کم درامدها، مسکن حمایتی و مشارکتی، تأمین مالی با استفاده از توان بخش خصوصی و سپرده گذاری در صندوقهای ساختمان از جمله کارهایی بود که در دولت یازدهم (روحانی) مطرح و تا حدی اجرایی شد. با مدنظر قرار دادن شرایط رکود اقتصاد و مسکن، و این پیش فرض که یک موتور محرک اقتصاد ایران بخش مسکن است، شورای پول و اعتبار برای تحرک اقتصادی در چند مقطع تصمیم به افزایش تسهیلات بخش مسکن (وام مسکن) گرفت.[11][12][13][14]