نیلز بور
فیزیکدان و شیمیدان دانمارکی / From Wikipedia, the free encyclopedia
نیلز هِنریک دِیوید بور[1] (دانمارکی: Niels Henrik David Bohr; دانمارکی: [ˈne̝ls ˈpoɐ̯ˀ]؛ ۷ اکتبر ۱۸۸۵ – ۱۸ نوامبر ۱۹۶۲) فیزیکدان دانمارکی بود.[2] او نقش بنیادی در شناخت ساختار اتمی و نظریهٔ کوانتومی داشت و بهپاس تلاشهایش جایزهٔ نوبل فیزیک را در ۱۹۲۲ کسب کرد. بور همچنین فیلسوف و ارتقاءدهندهٔ پژوهشهای علمی بود.
نیلز بور | |
---|---|
نام هنگام تولد | نیلز هِنریک دِیوید بور |
زادهٔ | ۷ اکتبر ۱۸۸۵ کپنهاگ، دانمارک |
درگذشت | ۱۸ نوامبر ۱۹۶۲ (۷۷ سال) کپنهاگ، دانمارک |
آرامگاه | گورستان اسیستنس |
محل تحصیل | دانشگاه کپنهاگ |
شناختهشده برای | مشارکت در فیزیک
|
همسر(ها) | مارگریت نورلوند (ا. ۱۹۱۲) |
فرزندان | ۶، شامل آگه و ارنست |
جایزه(ها) | جایزه نوبل فیزیک (۱۹۲۲)
|
پیشینه علمی | |
شاخه(ها) | فیزیک نظری |
محل کار | |
پایاننامه | Studies on the Electron Theory of Metals (۱۹۱۱) |
استاد راهنما | کریستین کریستینسن |
دیگر راهنمایان دانشگاهی | |
دانشجویان دکتری | هندریک آنتونی کرامرز آی.اچ. عثمانی |
دیگر دانشجویان برجسته | لو لانداو |
تأثیر گرفته از |
|
تأثیر گذار بر | |
امضاء | |
او مدل اتمی بور را ایجاد و چنین پیشنهاد داد که سطوح انرژی الکترونها جدا از هم هستند و الکترونها در مدارهای ثابت حول هسته اتم میچرخند اما میتوانند از یک سطح انرژی (یا مدار) به سطح انرژی دیگری بپرند. اگرچه مدل بور بهوسیلهٔ مدلهای دیگر جایگزین شدهاست، قاعدهٔ کلی آن همچنان معتبر است. او اصل مکملیت را نیز شکل داد.
بور یک مؤسسه فیزیک نظری در دانشگاه کپنهاگ تأسیس کرد که اکنون بهنام انستیتو نیلز بور شناخته میشود و در سال ۱۹۲۰ افتتاح شد. بور با فیزیکدانانی از جمله هندریک آنتونی کرامرز، اسکار کلاین، جرج هوشی و ورنر هایزنبرگ کار کرد. او وجود یک عنصر جدید زیرکونیممانند را پیشبینی کرد که به اقتباس از نام لاتین کپنهاگ که در آنجا کشف شد، هافنیم نام گرفت. بعدها عنصر بوهریم به اقتباس از بور نامگذاری شد.
طی دههٔ ۱۹۳۰، بور به پناهندگان نازیسم کمک کرد. پس از اشغال دانمارک توسط آلمان، او با هایزنبرگ که رئیس برنامه جنگافزار هستهای آلمان شده بود، دیدار کرد. در سپتامبر ۱۹۴۳ خبر به بور رسید که او در شرف دستگیری توسط آلمانیها است، بنابراین او به سوئد گریخت. از آنجا، او به بریتانیا منتقل شد و در آنجا به پروژه تسلیحات هستهای پیوست و بخشی از هیئت اعزامی بریتانیا به پروژه منهتن بود. پس از جنگ، بور خواستار مشارکت بینالمللی در زمینه انرژی هستهای بود.