نظام سلامت ایالات متحده آمریکا
From Wikipedia, the free encyclopedia
نظام سلامت ایالت متحده آمریکا شامل همه افراد و همچنین کلیه سازمانها و نهادهای دولتی و خصوصی است که برای ارتقاء و حفظ سلامت و پیشگیری و درمان بیماریها و آسیبها فعالیت میکند. همچنین شامل کلیه مقررات مربوط به روابط در سیستم مراقبتهای بهداشتی بین شرکتهای بیمه، بیمه شدگان، ارائه دهندگان خدمات و سایر گروههای مشمول میباشد. تا سال ۲۰۱۴، آییننامه مربوطه بهطور کلی پوشش بیمه درمانی شهروندی به عنوان یک موضوع خصوصی شمرده میشد؛ هیچ تعهد بیمه درمانی عمومی وجود نداشت. مراقبتهای بهداشتی دولتی برای شهروندان زیر ۶۵ سال فقط در موارد استثنایی در دسترس است. سال ۲۰۰۸ ۴۵٫۷ میلیون یا ۱۵٫۳٪ حدود ۳۰۰ میلیون نفر از شهروندان نه بیمه خصوصی بودند و نه میتوانستند از کمکهای دولتی استفاده کنند.[1][2][3][4]
در صورت بروز فوریتهای پزشکی، بیمارستانها طبق قانون فوریتهای پزشکی و کار موظف هستند که بیماران بی بیمه یا به اندازه کافی بیمه نشده را در اتاق اورژانس درمان کنند، حتی اگر پیشبینی شود که قبض آن قادر به پرداخت نیست.[نیازمند منبع] در مورد مشکلات سلامتی که (هنوز) به سطح اورژانس پزشکی نرسیده، چنین بیمارانی قابل رد هستند.
در سال ۲۰۰۸، ۸۴٫۷٪ از ساکنان ایالات متحده واجد شرایط بیمه درمانی خصوصی بودند یا حق استفاده از خدمات درمانی دولتی را داشتند. برای ۵۹٫۳ درصد از شهروندان، پوشش بیمه درمانی توسط کارفرما تأمین میشود، ۹/۸ درصد از ساکنین خود بیمه شدهاند (بیمه مستقیم) و ۲۷٫۸ درصد از آنها حق استفاده از خدمات درمانی دولتی را دارند (با توجه به درصدها، لازم است ذکر شود که برخی افراد در طول سال وضعیت بیمه خود را تغییر دادهاند و به همین دلیل چندین بار به ثبت رسیدهاند.
در سال ۲۰۰۸، شهروندان آمریکا ۷٬۵۳۶ دلار سرانه را صرف مراقبت از سیستم بهداشت و درمان کردند، تقریباً دو برابر آلمان (۳٬۶۹۲ دلار) یا اتریش (۳۸۳۶ دلار) و هنوز هم بهطور قابل توجهی بیشتر از سوئیس سیستم مراقبتهای بهداشتی ایالات متحده گرانترین قیمت در سراسر جهان است.
در سال ۲۰۱۰ قانون حمایت از بیمار و مراقبت از خدمات مقرون به صرفه ("Obamacare") پس از یک بحث، اصلاحات فشرده تصویب شد. با این کار بیمه اجباری برای بیشتر ساکنان از سال ۲۰۱۴ آغاز شد.[نیازمند منبع] ساکنان کم درآمد یارانه دولتی را برای کمکهای بیمه درمانی دریافت میکنند و شرکتهای بیمه درمانی از تبعیض درمورد مشتریان با بیماریهای قبلی ممنوع هستند.[نیازمند منبع] تعداد شهروندان بدون پوشش بیمه درمانی خصوصی یا عمومی تا سال ۲۰۱۵ به ۲۹ میلیون یا ۹٫۱٪ از جمعیت کاهش پیدا کرد.[نیازمند منبع]