نسلکشی صربها در دولت مستقل کرواسی
From Wikipedia, the free encyclopedia
نسلکشی صربها در دولت مستقل کرواسی (صربیکرواتی: Genocid nad Srbima, Геноцид над Србима) به آزار و اذیت هدفمند صربها گفته میشود که در طول جنگ جهانی دوم توسط رژیم فاشیستی اوستاشه در دولت دستنشانده آلمان نازی معروف به دولت مستقل کرواسی (کوتهنوشت: NDH) میان سالهای ۱۹۴۱ و ۱۹۴۵ رخ داد. این کارزار از راه اعدام در اردوگاههای مرگ، و همچنین کشتار جمعی، پاکسازی قومی، تبعید، تغییر اجباری دین و تجاوز جنسی صورت گرفت. این نسلکشی همزمان با هولوکاست در NDH و همچنین نسلکشی مردم کولی، با ترکیب سیاستهای نژادی نازیها با هدف نهایی ایجاد یک کرواسی بزرگ با نژادی خالص انجام شد.
نسلکشی صربها در دولت مستقل کرواسی | |
---|---|
بخشی از جنگ جهانی دوم در یوگسلاوی | |
(ساعتگرد از بالا)
| |
موقعیت | |
تاریخ | ۱۹۴۱–۱۹۴۵ |
هدف | صربها |
گونه حمله | نسلکشی، پاکسازی قومی، نفی بلد، تغییر اجباری دین |
کشتهها | چندین تخمین |
مرتکبان | اوستاشه |
انگیزه | صربستیزی،[7] کرواسی بزرگ،[8] ضدیت با یوگسلاویسم،[9] کرواتسازی[10] |
بنیان ایدئولوژیک جنبش اوستاشه به سده نوزدهم برمی گردد. چندین ملیگرای کروات و روشنفکر، نگرههایی در مورد صربها به عنوان نژادی فرومایه مطرح کردند. میراث جنگ جهانی اول و همچنین مخالفت گروهی از ملیگرایان در برابر اتحاد به منظور تشکیل کشوری مشترک با اسلاوهای جنوبی، بر تنشهای قومی در پادشاهی تازهتاسیس صربها، کرواتها و اسلوونیها (از سال ۱۹۲۹ به بعد، پادشاهی یوگسلاوی) تأثیر گذاشت. دیکتاتوری ۶ ژانویه و سیاستهای بعدی ضد کروات دولت یوگسلاوی تحت سلطه صربها در دهههای ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ به افزایش جنبشهای ملیگرایانه و راست افراطی دامن زدند. این احساسات منجر به ظهور اوستاشه شد که سازمانی ملیگرای افراطی، فاشیست و تروریستی تاسیسیافته توسط آنته پاولیچ بود. این جنبش مورد حمایت مالی و عقیدتی بنیتو موسولینی بود و در ترور پادشاه الکساندر یکم نیز نقش داشت.
پس از آنکه نیروهای محور در آوریل ۱۹۴۱ به یوگسلاوی حمله کردند، دولتی دستنشانده برقرار شد که شامل بیشتر کرواسی و بوسنی و هرزگوین امروزی و همچنین مناطقی از صربستان و اسلوونی امروزی میشد و تحت حاکمیت اوستاشه قرار داشت. هدف اوستاشه ایجاد یک کرواسی بزرگ تکقومی با حذف همه غیر کرواتها، از جمله هدف اصلیشان صربها، یهودیان، کولیها و نیز مخالفان سیاسی بود. کشتارهای گستردهای انجام شدند، اردوگاههای کار اجباری ساخته شدند؛ بزرگترینشان یاسنواتس بود، که به مرگ و میر زیاد و اقدامات وحشیانه ای که در آن رخ میداد، شهره بود. علاوه بر این، NDH تنها دولت دستنشانده محور بود که اردوگاههای کار اجباری ویژه کودکان را ایجاد کرد. این رژیم تقریباً ۲۰۰٬۰۰۰ تا ۵۰۰٬۰۰۰ صرب را بهطور هدفمند کشت. ۳۰۰٬۰۰۰ صرب دیگر نیز از این کشور اخراج شدند و کمینه ۲۰۰٬۰۰۰ صرب نیز به اجبار تغییر مذهب داده شدند. متناسب با جمعیت، NDH یکی از کشندهترین رژیمهای اروپا بود.
پس از جنگ، مایل بوداک و سایر مقامهای عالی NDH توسط مقامهای کمونیست محاکمه و به جرم جنایات جنگی محکوم شدند. فرماندهان اردوگاههای کار همانند لیوبو میلوش و میروسلاو فیلیپوویچ دستگیر و اعدام شدند، در حالی که الویسیوس استپیناتس به جرم تغییر اجباری دین مقصر شناخته شد. بسیاری دیگر، از جمله رهبر عالی ، آنته پاولیچ، به آمریکای لاتین گریختند. پس از جنگ، نسلکشی به درستی مورد بررسی قرار نگرفت، زیرا دولت یوگسلاوی پساجنگ، از تاریخدانان مستقل به دلیل این نگرانی که تنشهای قومی باعث بیثباتی در رژیم جدید کمونیستی شود، استقبال نمیکرد. امروزه، ۲۲ آوریل در صربستان روز تعطیل رسمی به یادبود کشتهشدگان نسلکشی و فاشیسم است؛ کرواسی نیز مراسم بزرگداشت رسمی را در محل یادبود یاسنوواس برگزار میکند.