ناکاوت
From Wikipedia, the free encyclopedia
ناکاوت یا ضربه فنی (به انگلیسی: knockout یا KO) یک معیار پیروزی در مسابقات ورزشی مبارزهای نظیر بوکس، جودو، کیکبوکسینگ، موای تای، هنرهای رزمی ترکیبی، تکواندو، ووشو ساندا، کیوکوشین و دیگر سبکهای آزاد کاراته و غیره است. ضربه فنی کامل هنگامی است که حریف توان ادامه مبارزه را نداشته باشد.[1]
اصطلاح ناکاوت اغلب به از دست دادن ناگهانی هوشیاری در اثر یک ضربه فیزیکی گفته میشود. ضربههای قدرتی پیدرپی به سر (بهویژه به خط فک و گیجگاه) میتواند منجر به تکان مغزی[1] یا رفلکس سینوس کاروتید همراه با سنکوپ شود و در نتیجه یک ناکاوت ناگهانی و دراماتیک روی دهد. ضربه به بدن، بهویژه مشت مستقیم به کبد، نیز میتواند موجب درد پیشرونده و ناتوانکننده و در نهایت ناکاوت شود.
در برخی ورزشها، از جمله بوکس و کیک بوکسینگ، هنگامی که حریف بر روی تشک بیافتد و بهدلیل خستگی، درد، سرگیجه یا عدم هوشیاری قادر به برخاستن در مدت زمان تعیینشده نباشد، ناک اوت در نظر گرفته میشود. بهطور مثال، اگر یک بوکسور ناک داون شود و ظرف مدت ده ثانیه نتواند به مبارزه ادامه دهد، ناک اوت محسوب میشود و حریف او امتیاز پیروزی را دریافت میکند.
در رقابتهای هنرهای رزمی ترکیبی (ام.ام. ای) (به انگلیسی: mixed martial arts یا MMA)، هیچ زمان خاصی بعد از ناک داون در نظر گرفته نمیشود؛ چرا که قلاب کردن حریف تا سرحد تسلیم و نیز به خاک انداختن و ضربه کوبیدن در آن مجاز است. اگر یک مبارز در نتیجه ضربههای قانونی، هوشیاری خود را از دست بدهد (یا اصطلاحاً تلو تلو بخورد) یا آن که پس از ناک داون نتواند بلافاصله از خود دفاع کند، ناکاوت محسوب میشود. از آنجا که بسیاری از مبارزات ام.ام.ای. بهجای حالت ایستاده، ممکن است به درگیری بر روی زمین کشیده شود، امکان ثبت امتیاز ناکاوت از طریق خواباندن حریف و ضربه زدن به او وجود دارد و این یکی از حالات معمول پیروزی در اینگونه مسابقات است.