نانسی میتفورد
نویسنده بریتانیایی / From Wikipedia, the free encyclopedia
نانسی فریمن میتفورد (انگلیسی: Nancy Mitford; ۲۸ نوامبر ۱۹۰۴ – ۳۰ ژوئن ۱۹۷۳) معروف به نانسی میتفورد رماننویس، زندگینامهنویس و روزنامهنگار انگلیسی بود. او که بزرگترین فرزند خانواده میتفورد بود، به عنوان یکی از «جوانان روشنفکر» در صحنه اجتماعی لندن در دوره میاندوجنگ تلقی میشد. او چندین رمان در مورد زندگی جامعه طبقات بالا در انگلیس و فرانسه نوشت و به عنوان یک طنزپرداز تند و اغلب تحریک آمیز شناخته میشود. او همچنین به عنوان نویسنده زندگینامههای تاریخی محبوب شهرت دارد.
نانسی میتفورد | |
---|---|
زاده | نانسی فریمن میتفورد ۲۸ نوامبر ۱۹۰۴ لندن |
درگذشته | ۳۰ ژوئن ۱۹۷۳ (۶۸ سال) ورسای |
پیشه | رماننویس، زندگینامه نویس |
ملیت | بریتانیا |
کار(های) برجسته | The Pursuit of Love Love in a Cold Climate Noblesse Oblige (ed.) |
همسر(ها) | Peter Rodd (ا. ۱۹۳۳–ج. ۱۹۵۷) |
پدر و مادر | David Freeman-Mitford, 2nd Baron Redesdale (father) Sydney Bowles (mother) |
خویشاوندان | خانواده میتفورد |
میتفورد از دوران کودکی ممتازی به عنوان دختر بزرگ برخوردار بود. پدرش دیوید فریمن-میتفورد، بعدها دومین بارون رددیل شد. او که به صورت خصوصی تحصیل کرده بود، قبل از انتشار اولین رمان خود در سال ۱۹۳۱، هیچ آموزش به عنوان نویسنده نداشت. این تلاش اولیه و سه تلاشی که به دنبال آن انجام شد، شور و هیجان کمی ایجاد کرد. دو رمان نیمه اتوبیوگرافیک او پس از جنگ، تعقیب عشق (۱۹۴۵) و عشق در آب و هوای سرد (۱۹۴۹) شهرت او را تثبیت کردند.
ازدواج میتفورد با پیتر راد (۱۹۳۳) برای هر دو رضایت بخش نبود. آنها در سال ۱۹۵۷ پس از یک جدایی طولانی طلاق گرفتند. در طول جنگ جهانی دوم، او با یک افسر فرانسه آزاد، گاستون پالوسکی، که عشق زندگی او بود، رابطه برقرار کرد. پس از جنگ، میتفورد در فرانسه اقامت گزید و تا زمان مرگش در آنجا زندگی کرد و از طریق نامهها و ملاقاتهای منظم با بسیاری از دوستان انگلیسی خود ارتباط برقرار کرد.
در طول دهه ۱۹۵۰، میتفورد مفهوم زبان «U و غیر یو» ("U" (upper) and "non-U") را توسعه داد، که به موجب آن منشأ و جایگاه اجتماعی با کلماتی که در گفتار روزمره استفاده میشوند شناسایی میشدند و بخشی از اصطلاحات گفتمان رایج گویشهای اجتماعی در بریتانیا در دهه ۱۹۵۰ بود. او این کار را به عنوان یک شوخی در نظر گرفته بود، اما بسیاری آن را جدی گرفتند و میتفورد یک مرجع در آداب و تربیت و پرورش به حساب میآمد.
سالهای بعدی او تلخ و شیرین بود، موفقیت مطالعات زندگینامهای او دربارهٔ مادام دو پومپادور، ولتر و لوئی چهاردهم در تضاد با شکست نهایی رابطه او با پالوسکی بود. از اواخر دهه ۱۹۶۰ سلامت او رو به وخامت گذاشت و چندین سال قبل از مرگش در سال ۱۹۷۳ بیماری دردناکی را تحمل کرد. وی همچنین برندهٔ جوایزی همچون لژیون دونور شدهاست.