موسیقی اکسپرسیونیستی
From Wikipedia, the free encyclopedia
موسیقی اکسپرسیونیستی (انگلیسی: Expressionist music) یا اصطلاح اکسپرسیونیسم در موسیقی، احتمالاً برای اولین بار در سال ۱۹۱۸ میلادی به ویژه در آثار موسیقی آرنولد شونبرگ به کار رفتهاست. وی مانند واسیلی کاندینسکی نقاش اتریشی از فرمهای سنتی زیبایی برای انتقال قدرتمند احساسات در موسیقی خود اجتناب کرد. تئودور آدورنو جنبش اکسپرسیونیست را در موسیقی، از بین بردن تمامِ عناصر متعارف موسیقی سنتی میبیند. همچنین «آدورنو» موسیقی اکسپرسیونیستی را به عنوان جستجوی احساسِ ذهنی و درونی، بدون توهم یا سرخوشی میداند. آدورنو همچنین آن را به عنوان نگران ناخودآگاه توصیف میکند و اظهار میدارد که «ترس و وحشت» در مرکز موسیقی اکسپرسیونیستی قرار دارد، همراه با عدم تمرکز غالب، به طوری که عنصرِ هماهنگ و تأثیرگذارِ هنر از بین میرود.
دورهها، اعصار و جنبشهای موسیقی کلاسیک غرب | |
---|---|
دوران اولیه | |
قرون وسطی | ۵۰۰–۱۴۰۰ |
* آرس کهن | ۱۱۷۰–۱۳۱۰ |
رنسانس | ۱۴۰۰–۱۶۰۰ |
دوران قواعد مشترک | |
باروک | ۱۶۰۰–۱۷۵۰ |
گالانت | ۱۷۲۰–۱۷۸۰ |
کلاسیک | ۱۷۳۰–۱۸۲۰ |
* مکتب مانهایم | ۱۷۴۰–۱۷۷۰ |
رمانتیک | ۱۷۸۰–۱۹۱۰ |
قرن بیستم و اوایل دوره قرن بیستویکم | |
عصر مدرن | ۱۸۹۰–۱۹۵۰ |
جنبش امپرسیونیستی | ۱۸۹۰–۱۹۲۵ |
جنبش اکسپرسیونیستی | ۱۹۰۸–۱۹۲۵ |
* دومین مکتب وین | ۱۹۰۰–۱۹۶۰ |
عصر پستمدرن/معاصر | ۱۹۳۰– اکنون |
* جنبش مینیمالیستی | ۱۹۶۵– اکنون |
موسیقی اکسپرسیونیستی غالباً دارای سطح بالایی از ناخوشایندی، تضادهای شدیدِ دینامیکی، تغییر مداومِ بافتها، هارمونیهای تحریفشده و ملودیهای زاویهدار با پرشهای گستردهاست.