مهرههای سینهای
From Wikipedia, the free encyclopedia
مهرههای سینهای تعدادی مهره در ستون فقرات مهرهداران هستند که بخش میانی آن در میان مهرههای گردنی و کمری را تشکیل میدهند که به آنها مهره های پشتی هم می گویند. در انسانها، اندازه این مهرهها به نسبت متوسط است و با حرکت به سوی پایین ستون فقرات اندازهشان بیشتر میشود، به گونهای که بالاترین مهرهٔ سینهای بسیار کوچکتر از پایینترین آنها است. ویژگی اصلی این مهرهها اتصال آنها به استخوانهای قفسه سینه و دندهها است.این مهره ها دارای چهار سطح اضافی مفصلی هستند و به دلیل همین اتصال در حرکات فلکشن و فلکشن جانبی دارای محدودیت می باشند. همچنین زائده های شوکی این مهره ها بلند و به سمت پایین متمایل هستند و به همین دلیل حرکت هایپر اکستنشن ستون مهره ها در این قسمت محدود شده است.
تعداد مهرههای سینهای در مهرهداران گوناگون متفاوت است. انسانها ۱۲ مهره از این نوع دارند. کیسهداران اغلب ۱۳ مهره سینهای دارند، اگرچه در میان وامبتها و موش کورهای کیسهدار این تعداد به ۱۵ میرسد و در بادپرکیسهدارها به ۱۲.[1] در میان دیگر پستانداران، تعداد ۱۲ تا ۱۵ مهرهٔ سینهای معمول است، با استثنای ۱۸ تا ۲۰ تا در اسبها، تاپیرها، کرگدنها، فیلها و تنبل در داشتن بیشترین تعداد مهره با ۲۵ عدد، و نیز کمترین تعداد با ۹ تا در میان آببازسانان.[2]