ملیگرایی بریتانیایی
From Wikipedia, the free encyclopedia
ملیگرایی بریتانیایی یا ناسیونالیسم بریتانیایی ادعا میکند که بریتانیاییها یک ملت هستند. هدف این ایدئولوژی سربلندی ملت و ترویج وحدت فرهنگی از بریتانیاییها است.[1][2] در یک تعریف بریتانیاییها که ممکن است شامل مردم انگلیسی، اسکاتلندی، ولزی، و ایرلندی تبار (کسانی که زندگی در هر دو ایرلند شمالی و بریتانیا و از لحاظ تاریخی کل ایرلند زمانی که در داخل پادشاهی متحده بود). [1] ناسیونالیسم انگلیس با اتحادیه انگلیس ارتباط نزدیکی دارد که میخواهد اتحادیه سیاسی را که پادشاهی متحده است، حفظ کند یا پیوندهای کشورهای انگلستان را تقویت کند.[3]
این مقاله ممکن است حاوی ترجمهٔ تقریبی از زبانی دیگر باشد و ممکن است کل یا بخشی از متن آن توسط یک رایانه یا مترجمهای ماشینی تولید شده باشد. (مارس ۲۰۲۱) |
هویت وحدت ملیگرایی بریتانیایی از بریتونهای سلتی که در جزیره بریتانیای کبیر زندگی میکنند ناشی میشود.[2] ناسیونالیسم بریتانیایی به بزرگ عبارتند از افراد خارج بریتانیا، در ایرلند، به دلیل ۱۵۴۲ تاج و تخت از قانون ایرلند، اعلام میکرد که تاج ایرلند بود که پادشاه حاکم برگزار میشود انگلستان و همچنین بریتانیا و ایرلند درخواست برای اتحاد با بریتانیا.[4]
این نیرو به عنوان «یک نیروی قدرتمند اما دوسوگرایانه در سیاست انگلیس» توصیف میشود.[5] در شکل متوسط خود، ناسیونالیسم انگلیس یک ملیگرایی مدنی بوده و بر انسجام و تنوع مردم انگلستان، وابستگیها و مستعمرات سابق آن تأکید دارد.[1] با این حال، بومی گرایی ناسیونالیسم بر اساس ترس از بریتانیا که توسط مهاجران غرق بهوجود آمدهاست. این ناسیونالیسم ضد مهاجر بومی گرایانه از نظر سیاسی در حزب ملی بریتانیا و دیگر جنبشهای ملی گرایانه بومی گرایی ظاهر شدهاست.[1] سیاستمداران، مانند دیوید کامرون ، نخستوزیر پیشین انگلیس، در تلاشند ملیگرایی انگلیس را به عنوان یک هدف مترقی تبلیغ کنند.[6]