مسیحیان ایران
From Wikipedia, the free encyclopedia
آیین مسیحیت از سدهٔ نخست میلادی وارد ایران شد و به تدریج گروهی از مردم ایران به این دین گرایش پیدا کردند. با به رسمیت شناخته شدن مسیحیت در امپراتوری روم و به دنبال آن پیش آمدن درگیریهایی میان ایران و روم، ایرانیهای مسیحی به سبب متهم شدن به طرفداری از روم دچار آزار و اذیت دولت و روحانیون زرتشتی شدند. پس از رواج تفکرات نستوریوس و مخالفت کلیسای روم با تفکرات وی، مسیحیهای ایران به حمایت از مسیحیت نستوری برخاسته و آن را به عنوان دین مسیحیهای ایرانی پذیرفتند و به این ترتیب خود را از مسیحیهای روم جدا کردند. مسیحیت نستوری به تدریج رنگ و بوی ایرانی گرفت و با حمایت ایرانیها به سمت سرزمینهای شرقی گسترش پیدا کرد. در اواخر دوره ساسانی و با درخواست یزدگرد سوم، دربار چین به ایرانیهای مسیحی پناه داده و مسیحیت نستوری را به رسمیت شناخت.
این مقاله دارای چندین مشکل است. خواهشمندیم به بهبود آن کمک کنید یا در مورد این مشکلات در صفحهٔ بحث گفتگو کنید. (دربارهٔ چگونگی و زمان مناسب برداشتن این برچسبها بیشتر بدانید)
|
زبانها | |
---|---|
زبان فارسی، زبان ارمنی، آرامی جدید آشوری | |
قومیتهای وابسته | |
مردم ارمنی، ایرانیان فارسیزبان، آشوریها |
گروه بینالمللی حقوق اقلیت (MRG) مسیحیان ایرانی را به دو گروه تقسیم کرد: مسیحیان «قومی» که شامل ارمنیها، آشوریها و کلدانیها میشود و مسیحیان «غیر قومی»، شامل ایرانیهایی که پیرو هریک از فرقههای مسیحی هستند. طبق آمار تا سال ۲۰۲۰ میلادی، تنها ۲۰ کلیسای رسمی در ایران وجود دارد و از ۱۳۰ هزار تا ۱ میلیون مسیحی در ایران زندگی میکنند.[1]