مری هریس جونز
From Wikipedia, the free encyclopedia
مری هریس جونز (انگلیسی: Mary Harris Jones؛ زاده ۱ مهٔ ۱۸۳۷ درگذشته ۳۰ نوامبر ۱۹۳۰) یک معلم مدرسه و مددکار آمریکایی ایرلندی بود که به عنوان یک نماینده کارگری برجسته و کارگزار اجتماعی شناخته میشد. او به هماهنگی اعتصابات بزرگ و همکاری کارگران صنعتی جهان کمک کرد.[1] جونز به عنوان یک معلم و خیاط زنانه مشغول به کار بود، اما پس از اینکه همسر و چهار فرزندش در سال ۱۸۶۷ از تب زرد درگذشتند و فروشگاه لباس او در آتشسوزی بزرگ ۱۸۷۱ شیکاگو نابود شد، او به عنوان یک سازمانده قهرمان کارگری و اتحادیه کارگری کار خود را شروع کرد. از ۱۸۹۷ در سن ۶۰ سالگی او به عنوان مادر جونز شناخته شد. در سال ۱۹۰۲ او به عنوان «خطرناکترین زن در آمریکا» نامیده شد و موفق به سازماندهی کارگران معدن و خانوادههایشان علیه صاحبان معادن شد. در سال ۱۹۰۳، در اعتراض به اجرای ضعیف قانون کار کودکان در معادن پنسیلوانیا و کارخانههای ابریشم، او راهپیمایی کودکان را از فیلادلفیا به خانه رئیسجمهور تئودور روزولت در نیویورک سازماندهی کرد.
در سال ۱۹۷۶ مجله مادر جونز برای او تأسیس و نامگذاری شدهاست.