متروی پکن
سیستم حمل و نقل تندرو و مدرن در چین / From Wikipedia, the free encyclopedia
مترو پکن با ۱۸ خط، ۵۵۴ کیلومتر درازا، ۳۳۴ ایستگاه و جابهجایی روزانه، متوسط ۸/۹ میلیون نفر در سال ۲۰۱۵م شلوغترین در جهان و از نظر درازا پس از شانگهای مقام دوم در جهان را دارد. در ۲۲ اوت ۲۰۰۸م، رکورد ۴٫۹۲ میلیون نفری آن به ثبت رسید. از آن جایی که شبکه کنونی، پاسخگو ترانزیت سنگین شهر نیست، به تندی رو به گسترش است. یکمین سیستم حمل و نقل تندرو و مدرن در چین مربوط به قطار زیرزمینی پکن است که در سال ۱۹۶۹م آغاز و در سال ۱۹۸۱م بدون دعوت رسمی به رو مردم گشوده شد. ناگفته نماند، مترو نانجینگ (۱۹۵۸م – ۱۹۰۷م) از لحاظ قدمت یکمین قطار شهری در این کشور بودهاست.[5]
اطلاعات اجمالی متروی پکن, اطلاعات ...
متروی پکن | |
---|---|
اطلاعات | |
مالک | Beijing Municipal Government |
مکان | پکن |
نوعی ترابری | قطارشهری |
تعداد خطوط | ۲۷ |
تعداد ایستگاهها | ۴۷۸[1] |
مسافران روزانه | ۱۰٫۵۴۴ میلیون (متوسط روزانه ۲۰۱۸)[2] ۱۳٫۷۵۳ میلیون (رکورد ۱۲ ژوئن ۲۰۱۹)[3] |
مسافران سالانه | ۳.۸۴۸ میلیارد (۲۰۱۸)[2] |
وبگاه | www.bjsubway.com www.mtr.bj.cn/en/ |
اداره | |
آغاز بهرهبرداری | ۱ اکتبر ۱۹۶۹؛ ۵۴ سال پیش (۱۹۶۹-01}}) |
ادارهکننده(ها) | Beijing Mass Transit Railway Operation Corp. , Ltd امتیآر |
تعداد قطارها | ۶,۱۷۳ (۲۰۱۹)[4] |
فنی | |
طول سیستم | ۸۰۷ کیلومتر (۵۰۱ مایل)[1] |
اندازه ریل | ۱٬۴۳۵ mm (4 ft 8 1⁄2 in) (standard gauge) |
بستن