لودویگ فینشر
From Wikipedia, the free encyclopedia
لودویگ فینشر (آلمانی: Ludwig Finscher؛ ۱۴ مارس ۱۹۳۰ – ۳۰ ژوئن ۲۰۲۰) موسیقیدان و موسیقیشناس سرشناس اهل آلمان بود. او مابین سالهای ۱۹۸۱ تا ۱۹۹۵ استاد رشتهٔ تاریخ موسیقی در دانشگاه هایدلبرگ و یکی از ویراستاران اصلی دانشنامه موسیقی در گذشته و حال بود.[1][3] او یکی از صاحبنظران مورد احترام بینالمللی در حوزهٔ تاریخ موسیقی کلاسیک غربی از قرن شانزدهم تا دوران موسیقی کلاسیک معاصر است؛ با نگاهی به موسیقی در زمینههای فرهنگی، اجتماعی، تاریخی و فلسفی، با بیان و زبانی روشن و ساده، هم برای متخصصان و هم برای خوانندگان عادی.
لودویگ فینشر | |
---|---|
زادهٔ | ۱۴ مارس ۱۹۳۰ کاسل، هسن-ناسائو، ایالت آزاد پروس، جمهوری وایمار |
درگذشت | ۳۰ ژوئن ۲۰۲۰ (۹۰ سال) ولفلبوتل،[1][2] نیدرزاکسن، آلمان |
ملیت | آلمان |
تحصیلات | دانشگاه گوتینگن |
پیشه |
|
سازمان | |
جایزه(ها) |
او موسیقیشناسی و فلسفهٔ آلمانی و انگلیسی را در مابین سالهای ۱۹۴۹ تا ۱۹۵۴ در دانشگاه گوتینگن فرا گرفت[4] و سپس دکترای خود را با نوشتن پایاننامهای دربارهٔ مَـسها و موتتهای آهنگساز دوران موسیقی رنسانس لوازه کومپر دریافت داشت.[4][5][6] سپس مدتی به عنوان منتقد موسیقی و روزنامهنگار مشغول به کار شد.[4] او پس از آن، دستیار علمی در دانشگاه کیل و دانشگاه زارلاند شد[7] و سرانجام در سال ۱۹۶۷ درجهٔ شایستگی علمی دریافت داشت.[4][5] پس از این موفقیت او به سِـمَت استادی رشتهٔ موسیقیشناسی در دانشگاه گوته فرانکفورت و دانشگاه هایدلبرگ دست یافت.[1][5]
او مابین سالهای ۱۹۴۷ تا ۱۹۷۷ رئیس «انجمن پژوهشهای موسیقی» و از سال ۱۹۷۷ تا ۱۹۸۸ رئیس «انجمن بینالمللی موسیقیشناسی» بود.[4][5] یکی از مهمترین دستاوردهای او ویراستاری نسخهٔ جدید و ۲۸ جلدی دانشنامهٔ موسیقی در گذشته و حال بود که برایش بیش از ۴۰ مقاله علمی نوشت یا ویرایش نمود.[1][8] پژوهشها و کارهای او در زمینهٔ کوارتت زهی و موسیقی مجلسی یوزف هایدن[8] و همچنین کتاب دوجلدی «موسیقی قرون پانزده و شانزده میلادی»[1] امروزه استانداردهای موسیقیشناسی هستند. او مشارکتهای مهمی در زمینه انتشار آثار کامل کریستف ویلیبالد گلوک و ولفگانگ آمادئوس موتسارت و پل هیندمیت داشت[2][5] و طول فعالیت حرفهایاش بیش از ۱۳۰ مقاله با زبانی ساده برای مخاطبان عام و همچنین برای متخصصان موسیقی نوشت.[5]
وی همچنین برندهٔ جوایزی همچون جایزه بالزان،[5] پور لو مریت،[9] نشان افتخار شایستگی جمهوری فدرال آلمان[10] شدهاست. او در سال ۲۰۰۳ از دانشگاه زوریخ مدرک دکترای افتخاری دریافت داشت.[1]