قلمرو شمال غرب
From Wikipedia, the free encyclopedia
قلمرو شمال غرب، که همچنین به عنوان شمال غربی قدیمی [persian-alpha 1] شناخته می شود و بهطور رسمی به عنوان سرزمین شمال غربی رودخانه اوهایو شناخته میشود که از قلمرو سازماندهی نشده غرب ایالات متحده پس از جنگ انقلاب آمریکا شکل گرفت. در سال ۱۷۸۷ توسط کنگره کنفدراسیون از طریق فرمان شمال غربی تأسیس شد، این اولین قلمرو سازماندهی شده پس از دوران استعمار کشور بود.
قلمرو شمالغرب رودخانه اوهایو | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Organized incorporated territory ایالات متحده | |||||||||||||
۱۷۸۷–۱۸۰۳ | |||||||||||||
مرکز | ماریتا، اوهایو (۱۷۸۸-۱۷۹۹) چیلیکافی، اوهایو (۱۷۹۹-۱۸۰۳)[1] | ||||||||||||
تاریخچه | |||||||||||||
دولت | |||||||||||||
نوع | Organized incorporated territory | ||||||||||||
• شعار | Meliorem lapsa locavit "He has planted one better than the one fallen" | ||||||||||||
فرماندار (ایالات متحده) | |||||||||||||
• ۱۷۸۷-۱۸۰۲ | آرتور سنت کلیر | ||||||||||||
• ۱۸۰۲-۱۸۰۳ | چارلز ویلینگ بیرد | ||||||||||||
تاریخچه | |||||||||||||
• حکم شمالغرب | ۱۳ چولای ۱۷۸۷ | ||||||||||||
• تایید شده توسط کنگره ایالات متحده آمریکا | ۷ آگوست ۱۷۸۹ | ||||||||||||
• قلمرو ایندیانا ایجاد شد. | ۷ می ۱۸۰۰ | ||||||||||||
۱ مارچ, ۱۸۰۳ | |||||||||||||
|
در زمان ایجاد، این قلمرو شامل تمام سرزمین های غربی پنسیلوانیا، شمال غربی رودخانه اوهایو و شرق رودخانه میسیسیپی در جنوب دریاچه های بزرگ بود، و آنچه بعداً به نام آبهای مرزی شناخته شد. این قلمرو در پیمان پاریس در سال ۱۷۸۳ به ایالات متحده واگذار شد. در طول جنگ انقلابی، این منطقه بخشی از استان کبک بریتانیا بود. این شامل تمام یا بخشهای بزرگی از شش ایالت احتمالی ایالات متحده ( اوهایو، ایندیانا، ایلینوی، میشیگان، ویسکانسین و قسمت شمال شرقی مینه سوتا ) بود. با تشکیل منطقه ایندیانا در ۴ ژوئیه ۱۸۰۰، به اوهایو امروزی، میشیگان شرقی و بخشی از جنوب شرقی ایندیانا کاهش یافت، در ۱ مارس ۱۸۰۳، هنگامی که بخش جنوب شرقی سرزمین به عنوان ایالت به اتحادیه پذیرفته شد ، دیگر وجود نداشت. در اوهایو ، و بقیه به قلمرو ایندیانا متصل شده است.
در ابتدا، این قلمرو تحت فرمان حکومت نظامی، تحت فرماندار و سه قاضی اداره می شد. با افزایش جمعیت، یک قانونگذار به ترتیب جانشین شهرستانها تشکیل شد که سرانجام جمعاً سیزده نفر شدند. در زمان ایجاد، سرزمین شمال غربی یک بیابان وسیع بود که مدتها به وسیله فرهنگهای بومی آمریکا از جمله دلاور، میامی، پوتاواتومی، شاونی و دیگران جمعیت داشت. تعداد انگشت شماری از شهرک های مستعمره فرانسه، به علاوه کلارکسویل در آبشارهای اوهایو وجود داشت. در زمان انحلال قلمرو، دهها شهر و شهرک وجود داشت، تعدادی از آنها دارای هزاران شهرک نشین بودند، عمدتا در امتداد رودهای اوهایو و میامی و ساحل جنوبی دریاچه ایری در اوهایو. درگیری بین شهرک نشینان و ساکنان بومی آمریکا در این سرزمین منجر به جنگ سرخپوستان شمالغربی شد که با پیروزی ژنرال "دیوانه" آنتونی وین در نبرد چوب های ساقط در ۱۷۹۴ به پایان رسید. پیمان بعدی گرین ویل در ۱۷۹۵ راه را برای استقرار جنوب و غرب اوهایو باز کرد.