قانون سالیک
From Wikipedia, the free encyclopedia
قانون سالیک قانون باستانی فرانکهای سالی در حوزه حقوق مدنی بود که در حدود سال ۵۰۰ میلادی توسط کلوویس نخستین شاه فرانک نوشته شد. متن مکتوب به زبان لاتین یا به گفته برخی زبانشناسان لاتین نیمه فرانسوی است.[1] همچنین شامل چیزی است که زبانشناسان هلندی از آن به عنوان یکی از نخستین اسناد ضبط شده به زبان هلندی قدیم یاد میکنند.[2] این قانون پایه قانون فرانکها در اوایل قرون وسطی بود و نظامهای حقوقی اروپایی آینده را تحت تأثیر قرارداد. شناخته شدهترین اصل قانون قدیمی، اصل خارج کردن زنان از وراثت حکومت، تیول و سایر املاک است. قانونهای سالیک توسط کمیتهای که توسط شاه فرانکها منصوب و تفویض اختیار میشدند، مورد داوری قرارمیگرفت. چند نسخه خطی از سدههای ششم تا هشتم و سه اصلاحیه تا اواخر سده نهم باقی ماندهاند.[3]
قانون سالیک سندی مکتوب هم برای حقوق مدنی مانند مقررات حاکم بر ارث و هم برای حقوق کیفری مانند جزای قتل عمد فراهم میکرد. این قانون ابتدا به عنوان قانون مردم سالی یا فرانکهای غربی تدوین شد،[4] ولی تأثیری ساختاری بر سند قانون نویسی مکتوب داشت که تا دوره مدرن در غرب و مرکز اروپا به ویژه ایالتهای آلمان، هلند، بخشهایی از ایتالیا و اسپانیا، اتریش-مجارستان، رومانی و بالکان امتداد یافت.