فیگور باس
From Wikipedia, the free encyclopedia
فیگور باس (انگلیسی: Figured bass)، یک نوع نتنویسی است با اعداد و علائمی (گاهی دارای علامت عرضی)، که نشانگرِ فواصل زمانی، آکورد و نتهایی غیرزینت هستند. این نمادها توسط سازهایی مانند پیانو، هارپسیکورد، ارگ، عود، لوت، گیتار یا هر ساز دیگری که قادر به اجرای آکورد باشد، نواخته میشود و علایم در پایین یا بالای پنج خط حامل قرار میگیرد. فیگور باس به شیوهٔ باسو کونتینو[persian-alpha 1] هم نزدیک است که یک همراهی با بداهه است و از دوران باروک تا دورهٔ کلاسیک (حدود ۱۶۰۰ تا ۱۷۵۰م) مورد استفاده قرار میگرفت. اگرچه در موسیقی مدرن، به ندرت از این اعداد در بخش باس یافت میشود.
سیستمهای دیگری که برای علامتگذاری یا نشاندادنِ آکورد در موسیقی کلاسیک وجود داشت، استفاده از اعداد رومی برای آنالیز هارمونی بود. سیستم جدیدتر استفاده از «حروف آکورد»[persian-alpha 2] است که گاهی در موسیقیشناسی مدرن با نام «سیستم شماره نشویل»[persian-alpha 3] از آن نام برده میشود و از حروفی است که در موسیقی جاز و پاپ از آن بهره میگیرند. بهعنوان مثال: آکورد دو ماژور با مخفف «C»، آکورد دو مینور «Cm»، آکورد هفت نمایان «G7» و غیره است.