فهرست زمینههای ژرف
From Wikipedia, the free encyclopedia
در اخترشناسی، زمینه ژرف (انگلیسی: deep field) تصویری از بخشی از آسمان است که به منظور شناسایی و مطالعه اجرام کمنور، با زمان نوردهی بسیار طولانی گرفته شدهاست. ژرفای زمینه اشاره به قدر ظاهری یا شار کمنورترین اجسامی دارد که میتوان در تصویر تشخیص داد.[2] رصدهای زمینههای ژرف به دلیل زمان زیادی که تلسکوپ برای رسیدن به محدودههای شار ضعیف لازم است، معمولاً یک ناحیه زاویهای کوچک در آسمان را پوشش میدهند. از زمینههای ژرف در درجه اول برای مطالعه شکلگیری و تکامل کهکشانها و تکامل کیهانی هستههای کهکشانی فعال و برای تشخیص اجسام کم نور در انتقال به سرخ زیاد استفاده میشود. رصدخانههای زمینی و فضایی متعددی رصدهای زمینه ژرف در طول موجهایی در بازه امواج رادیویی تا پرتو ایکس انجام دادهاند. نخستین تصویر زمینه ژرف که توجه عمومی زیادی را به خود جلب کرد، زمینه ژرف هابل بود که در سال ۱۹۹۵ توسط دوربین میدان وسیع و سیارهای۲ که بر روی تلسکوپ فضایی هابل نصب شده، برداشت شد. از دیگر تلسکوپهای فضایی که به رصدهای زمینه ژرف دست یافتهاند، میتوان به رصدخانه پرتو ایکس چاندرا، رصدخانه ایکسامام-نیوتون، تلسکوپ فضایی اسپیتزر و تلسکوپ فضایی جیمز وب اشاره کرد.