فرناندوی سوم، پادشاه کاستیا
From Wikipedia, the free encyclopedia
فرناندوی سوم (اسپانیایی: Fernando ; ۱۱۹۹/۱۲۰۱ - ۳۰ مه ۱۲۵۲، به نام سنت (ال سانتو)، پادشاه کاستیا از سال ۱۲۱۷ و پادشاه لئون از ۱۲۳۰ و همچنین پادشاه گالیسیا از سال ۱۲۳۱ بود. [1] او پسر آلفونسوی نهم، پادشاه لئون و برنگاریا، ملکه کاستیا بود. از طریق ازدواج دوم خود او کنت اومال (Count of Aumale) نیز بود. فرناندوی سوم یکی از موفقترین پادشاهان کاستیا بود که نه تنها اتحاد دائمی تاجهای کاستیا و لئون را تضمین کرد، بلکه طراح گستردهترین لشکرکشی برای گسترش قلمرو به سمت سرزمینهای جنوب بود که در دره گوادالکیویر بوده و تا آن زمان حکومت اسلامی در پی کاهش حضور خلافت موحدون در شبهجزیره ایبریا در آشفتگی بود.
فرناندوی سوم | |
---|---|
پادشاه کاستیا و تولدو | |
سلطنت | ۳۱ اوت ۱۲۱۷–۳۰ می ۱۲۵۲ |
پیشین | برنگاریا |
جانشین | آلفونسوی دهم |
پادشاه لئون و گالیسیا | |
تاجگذاری | ۲۴ سپتامبر ۱۲۳۰ (دفاکتو) یا ۱۱ دسامبر ۱۲۳۰ (دوژور) - ۳۰ مه ۱۲۵۲ |
پیشین | سانچا و دولسه |
جانشین | آلفونسوی دهم |
زاده | ۱۱۹۹/۱۲۰۱ میلادی صومعه والپارایسو، پلِآس دِ آریبا، پادشاهی لئون |
درگذشته | ۳۰ مه ۱۲۵۲ (۵۰–۵۳ سالگی) سویا، تاج کاستیا |
آرامگاه | کلیسای جامع سویا، سویا، اسپانیا |
همسر(ان) | الیزابت سوابیا (ا. ۱۲۱۹–۱۲۳۵)
|
فرزند(ان) |
|
دودمان | ایورا |
پدر | آلفونسوی نهم، پادشاه لئون |
مادر | برنگاریا، ملکه کاستیا |
با تلاشهای نظامی و دیپلماتیک، فرناندو با ضمیمه کردن دره رودخانه گوادالکیبیر در جنوب شبهجزیره ایبریا، سلطههای کاستیا را تا حد زیادی گسترش داد و مرزهای پادشاهی کاستیا را برای دو قرن آینده سازماندهی کرد. قلمروهای جدید شامل شهرهای مهمی مانند بائزا، اوبدا، جائن، کوردوبا یا سویل بودند که موضوع «Repartimiento» بودند، با منشور کلی جدید و در سالهای بعد دوباره با سکنه و آباد شدند.
فرناندو در سال ۱۶۷۱ توسط پاپ کلمنت دهم به عنوان قدیس شناخته شد. مکانهایی مانند شهرهای سان فرناندو، پامپانگا و سن فرناندو، لایونیون و کلیسای سن فرناندو د دیلائو در پاکو مانیل در فیلیپین؛ و در ایالات متحده، در کالیفرنیا، شهر سن فرناندو، دره سن فرناندو، و در تگزاس، کلیسای جامع سن فرناندو در سن آنتونیو همه به افتخار او نامگذاری شدند.