عصب واگ
From Wikipedia, the free encyclopedia
عصب واگ یا واگوس یا vagus nerve(پنوموگاستریک، به معنیِ ریوی-هضمی) طولانیترین عصب مغزی و دهمین زوج اعصاب مغزی از ۱۲ جفت عصب مغز است که در بلعیدن غذا، صحبت کردن، فعالیتهای پاراسمپاتیک و گوارش نقش دارد. بخش حرکتی این عصب از نوع سوماتیک است و به نواحی حنجره و کام نرم و حلق عصب دهی میکند. این عصب بلندترین عصب مغزی است. این عصب مانند بیشتر اعصاب مغزی از ساقه مغز آغاز میشود و به شاخههای متعددی تقسیم میشود که عصب دهی اغلب عضلات حلق و حنجره، مری، معده و پاراسمپاتیک قلب، ریه، کبد، طحال و… را انجام میدهد.[1]
عصب واگ | |
---|---|
جزئیات | |
عصبدهی | ماهیچه بالابرنده نرمکام، Salpingopharyngeus, Palatoglossus, Palatopharyngeus, Superior pharyngeal constrictor, Middle pharyngeal constrictor, Inferior pharyngeal constrictor, viscera |
شناسهها | |
لاتین | nervus vagus |
MeSH | D014630 |
نورونیمز | 702 |
TA98 | A14.2.01.153 |
TA2 | 6332 |
FMA | 5731 |
عصب شماره ۱۰ اطلاعات حسی درونی را از شکم و سینه دریافت میکند. در گذشته واگوتومی (قطع شاخههای انتهایی عصب واگ) یکی از روشهای درمان زخم پپتیک مقاوم به درمان بود. این عصب دارای دو گانگلیون است و به همراه اعصاب ۹ و۱۱ مغزی از بصل النخاع خارج میشود.