شیخ مجیبالرحمن
سیاستمدار بنگلادشی / From Wikipedia, the free encyclopedia
شیخ مُجیبالرَحمن (به بنگالی: শেখ মুজিবুর রহমান) (زاده ۱۷ مارس ۱۹۲۰ – درگذشته ۱۵ اوت ۱۹۷۵) از سیاستمداران بنگلادشی و رهبر و بنیانگذار کشور بنگلادش بود. وی خواهان برپایی دمکراسی پارلمانی به سبک سوسیالیستی بود.
اطلاعات اجمالی شیخ مُجیبالرَحمن, نخستین رئیسجمهور بنگلادش ...
شیخ مُجیبالرَحمن | |
---|---|
نخستین رئیسجمهور بنگلادش | |
دوره مسئولیت ۱۱ آوریل ۱۹۷۱ – ۱۲ ژانویه ۱۹۷۲ | |
نخستوزیر | تاجالدین احمد |
پس از | ایجاد موقعیت |
پیش از | سید نذرالاسلام |
دوره مسئولیت ۲۵ ژانویه ۱۹۷۵ – ۱۵ اوت ۱۹۷۵ | |
نخستوزیر | محمد منصور علی |
پس از | محمد محمدالله |
پیش از | خنداکر مشتاق احمد |
دومین نخستوزیر بنگلادش (دولت در تبعید) | |
دوره مسئولیت ۱۲ ژانویه ۱۹۷۲ – ۲۴ ژانویه ۱۹۷۵ | |
اطلاعات شخصی | |
زاده | ۱۷ مارس ۱۹۲۰ تونگیپارا، ناحیه فریدپور، هند |
درگذشته | ۱۵ اوت ۱۹۷۵ (۵۵ سال) داکار |
ملیت | بنگلادش |
حزب سیاسی | رهبر حزب عوامی لیگ |
همسر(ان) | بیگم فضیلت نسا |
فرزندان | شیخ حسینه واجد، شیخ ریحانا، شیخ کمال، شیخ جمال، شیخ روسل |
پیشه | رهبر جدایی طلبان پاکستان شرقیرهبر و بنیانگذار کشور بنگلادش |
تخصص | سیاستمدار |
لقب(ها) | پدر بنگلادش |
بستن
شیخ مجیب در عین حال رهبر حزب عوامی لیگ و رهبر جدایی طلبان پاکستان شرقی بود که فعالیتهای او به یک قیام مسلحانه در سال ۱۹۷۱ انجامید.[1]
شیخ مجیب الرحمن در سال ۱۳۳۲ رهبر حزب عوامی لیگ گشت و برای ایجاد بنگلادش مستقل مبارزه کرد و در سال ۱۳۵۰ در کلکته هند دولت در تبعید بنگلادش را تشکیل داد و نخست وزیر این کشور شد.[2] وی در ۵ بهمن ۱۳۵۳ به ریاست جمهوری بنگلادش رسید و نظام تکحزبی را در این کشور برقرار کرد، اما پس از هفت ماه در کودتایی نظامی کشته شد.